Welcoem to posts!!
in the future - u will be able to do some more stuff here,,,!! like pat catgirl- i mean um yeah... for now u can only see others's posts :c
شعر دادشاه اثر مولانا عبداله روانبد پیشینی
جي مكران مام يلان
باتی مدام عيش و گلان
هنچو كه صد برگين گلان
گون ناز و كهيب و گنگلان
پروا مبات تَي بلبلان
زهر چمب و دريا چينكلان
كشّنت په سوزی زيملان
نالنت چو نه بوگين نلان
تَي بچ گون شيري توكلان
جوش و خروش و ولولان
گرّ انت كه ترّنت ديولان
گيران تَي زرين چنگلان
كيلَّی مدام گون همبلان
براهندگين هم گنگلان
پيندَی دو براگين سنّلان
پنجگ گون جارين ترامبلان
هنزار بندی درنگلان
ماتكوه و جكّين چنبلان
زيان كنَی تلين يلان
مپتا مهارين حملان
شير گُرگين صاحبدلان
سوجا مگر چه پاگلان
عيار و تگين گوچلان
دايم دمنت روكين جلان
برانز دينت موجين دلان
تپان دارنت تركّلان
چون بيت كه كپتَی مشكلان
شور انت مدام تَي محفلان
هور نبريت تَي تلان
استين گون مستين ترونگلان
هر روچ گوزنت تَي منزلان
گرندان و شيكان و شلان
كهلاپ گون زبرين گادلان
دنز دينت تَي شمپلان
كور و جگردين هارملان
ژند كننت تَي جنگلان
باغاني سبزين سمبلان
مرزنت هما پيشي پلان
شير گون شكاري چنگلان
شاهين گون نقشين بانزلان
هر روچ هزيننت تيتلان
وداني برين ماهلان
چو ما په گوشان اشكتگ
دوشي نسيما شيكتگ
كوهي جران سر كشّتگ
مكران مُجان مان پوشتگ
هيرتين شموران شنزتگ
ترمپ اِش چو دُرّا درنزتگ
شومين شمالا سركتگ
واري چه وشگواتا زتگ
گون سياهگا پر لگتگ
استيني سبزين جگتگ
جمبر چو ديها سُرّتگ
هر نيمگاآگُرّتگ=آشفته
گرندا په هيبت گـُرّتگ
آسي چه چـمان پرّتـگ
برقا دو دستي چاپ جتگ
بير مان درچكان چندتگ
استين چو كوها لُـمبتگ
ملكَی سرا ايرژُمبتگ
گرانين رگامان گرمبتگ
آپ چو تيابا رمبتگ
طوفانَی سيلا ستتگ
مكران ذميني متتگ
چهراني گردون چرتگ
دنيا دگرگون ترتگ
جمبرا چه كوهان چُرّتگ
ساچانَی گردا برتگ
كوكر چو پژما شنگتگ
هر پتوی جاهي شتگ
دنيا صباحَی منزل انت
گرمی مسافر مهتل انت
مَهري تيار و گندل انت
ديما تهارين جنگل انت
راهی نوشّ و گادل انت
ای زندگي بی حاصل انت
گاهی غم و گاهی گل انت
نادان چيا چو غافل انت
گرانجان و سست و تنبل انت
شيطانَی رُمبا شامل انت
دايم گون براتا پندل انت
مانند مارا منگل انت
هركس رضا انت مان دلا
براتَی سرا بيَيت ای بلا
بلّي كپيت مان گپچلا
تهنا گران من منزلا
ميري زرينان محفلا
ای فكري نيست انت جاهلا
زيان كنان همگنگلا
روچی كپان وت مان گلا
تنُّن گريت مان جنگلا
نُكّ هشيت مثل دلا
ای عبرت انت په عاقلا
پيشچار لوتيت اولا
بيا شاعر شيرين مقال
وش زيملين فرخنده قال
از من بزير يك و دو گال
طنبورگَی گروهان بمال
مان مجلسى نند و بنال
شود چه دلا زنگ و ملال
كپتگ منا اندر خيال
يك قصه ای بهر مثال
مير دادشاه ابن كمال
اندر بلوچي رسم وچال
با همت و جاه و جلال
مان نيلّگَی برزين جبال
پاد آتكگت سولين چنال
شاخي جتگ قطب شمال
با حشمت و مال و منال
قصدي نهت جنگ و جدال
خونريزي و قتل و قتال
سوتكگ حسدّان بد سگال
بی اهتبارين كم كجال
ترسيت چه نر شيرا شگال
داتي سرا كشّ و كشال
بلّي كه بيت گار و زوال
وش گيگ بِن بی قيل و قال
پر وت جتِش چاه وبال
ای زندگي آب سفال
گاهی لُر و گاهی زلال
دنيا درختی كهنه سال
گه گُنج دنت گه پرتقال
بيت چه بنا روچی نهال
كسّ نبيت بُلّ و گُلال
نَی گركِ مانيت نَی غزال
آخر كه كتنت ماه و سال
غير از خدای ذواللال
پروردگار بی هـمال
هر چيز روت راه زوال
تهنای مانيت لايزال
چو راوي داتگ خبر
مير دادشاه والا گهر
ديتي چه بد خواهان ضرر
آسيب و رنج و شور و شر
ظلم و اذيت بی قدر
بدنامي اِش داتگ په سر
زهر گپت اميرين معتبر
دريا دلين رستم جگر
ظلم نَسَگّيت شير نر
پر غيرتا بستي كمر
گون دشمنان بيت چير وسر
گاشينتگنتي چك و گور
آسي جتگ در خشك و تر
ملكي كتگ زير و زبر
كت دشمنان مكر و هنر
زُرتِش دلا خوف و خطر
زانتش نبيت مارا ظفر
جنگا نلُپّيت نامور
عرضش كتگ شاهَی درا
ايران زمينَی رهبرا
ای ياغي انت تَي كشورا
كپتگ مان ملكا ظاهرا
هنّي بگر آيي سرا
بدنام كنت روچی ترا
سوچيت جهانا يكبرا
هنچو كه برق و هنگرا
پر دشمناني الگرا
گُرّ و نهيب و تكّرا
گردن ندات دنگين نرا
ميردادشاه مردورا
هنچو كه شيرين چاكرا
جزم اَت وتي ساندين سرا
بيمي نزرتگ خاطرا
فوج و سپاه و لشكرا
مردی ستر خود دار بيت
آرام و بی آزار بيت
خونسرد و باز اوپار بيت
وقتی كه دشمن دار بيت
بدگو تها بسيار بيت
ظلم و ستم در كار بيت
بدنامي يي سربار بيت
انديش و فكري گار بيت
آخر سرا بيزار بيت
هر وقت كه آئيا وار بيت
آماده پيكار بيت
چو اژدها حونوار بيت
مردم په ننگ و غيرتا
پر دشمناني كُنّتا
بد واهشاني تهمتا
گنديت كه كپتگ شدّتا
پر دشمنان لديت وتا
پر كردگارَی حكمتا
رب جليلَی قدرتا
حكم آتكگت از دولتا
دستور چه اعلاحضرتا
يكدم بغير از مهلتا
لشكر بزيريت حركتا
كوشش كنت هر صورتا
راحت كنت می‌ملتا
چی ناكسين ناراحتا
ملكي جتگ مان آفتا
گاري كنت په عبرتا
بر حكم دستورات شاه
هر نيمگا رمبت سپاه
روچ چو شپا بيتگ سياه
گپتنت دليران دك و راه
ده كپتگت مير دادشاه
زانتي كه موقع بيت تباه
گون صاحب تاج و كلاه
جنگ نبيت خواهي نخواه
كوه نكنزيت دست كاه
كت دشمنان ای رپك و راه
شاه نزانت كييگ انت گناه
قادر وت انت تهنا گواه
من وت بسی ديتگ الم
از دست بدواهان ستم
جور و جفا و رنج و غم
نين دشمنَی دستَين قلم
ظالم منا كنت لاجرم
ياغي مني ناما رقم
افسوس كه دنيا آخر انت
نوكين علامت ظاهر انت
مرچي چه زيگا بدتر انت
هرچی كه زرنگ و مالور انت
گردن كلفت و قلدر انت
راجَی كماش و مستر انت
ملكَی سرا زورآور انت
شاهي دران سردفتر انت
مير و وزير و افسر انت
دروغي جهانا باور انت
آكه نزور و بی كس انت
بی طاقت و كم دسترس انت
مظلوم و وار و بيوس انت
گركَی دپا مثل پس انت
دنيا دغايَی مجلس انت
مكر و فريباني گس انت
جامي خيالان شم بدَی
ترندين رگامان تم بدَی
بورا دمانی دم بدَی
حالان پدا سرجم بدَی
دادشاه دومي بهر
گرديت په نوبت روزگار
هر روچ په رنگی بيت تيار
گاهی خزان گاهی بهار
رودَی رهَين عمرَی كشار
شاعر دلا شكا ميار
مَی نگدهان گوشان بدار
يك ساعتی نودي بگوار
چون كت يلا آخر قرار
مير دادشاه سر مچار
زانتي كه نيست دهرا مدار
دنيا نمانيت پايدار
رپتگ چه دستا اختيار
شت چه بلوچا اعتبار
موكلّي كت نيل و سگار
ويلي كتنت جاه و دوار
بُن پيركي ملك و ديار
اير كپت چه درنگان نرمزار
گون خانه و خويش و تبار
چندی دگر از بيل و يار
گُرّان چو ببر كوهسار
په زامرانا رهسپار
پيچ پيچ ورانَت مثل مار
اندر ميان گير و دار
كپتگ گون ماموران دچار
فوج و چريك بيشمار
وقتی كه گرم اَت كار زار
زرتگ تفنگان گمگمار
تيراني زرمبشت و توار
دنيا چه دنزا بيت تهار
چشم فلك شد پر غبار
سر پرّتنت كوهين تلار
رتكنت چه دربندان حصار
ديما درآتكگ شير شكار
جنگاني ملين شهسوار
شير زهرگين گردن شهار
فوجي لپاشان كت چو هار
چكتابي داتنت چو پتار
پروشت و جتي په يك كنار
ديرا نبيتگ انتظار
هنچو گروكی كت گزار
شانتي په هر ديما شرار
ژندي كتنت كوه و دگار
ناگه بفرمان قدير
حكم خداوند خبير
شَيرازَی ديما در مسير
چكّابَی آبدارين غدير
همراهي سستنت دير په دير
بيت از قضا در دار و گير
برات و عيال آن امير
در دست پاكستان اسير
ره داتگت شاه كبير
محمد رضاشاه شهير
ديم په كراچي يك سفير
بنديگي برتنت ناگزير
مرد و زن طفل صغير
بيتگ بسی منت پذير
لائق پاكستان نهت
روچا بكنت راها غلط
لوگَی ميارا بی مدت
تحويل بدنت بدست وت
شت از جهانا ای صفت
مردمگري و معرفت
دايم نجلّنت ماه و روچ
هركس چدا لديت په كوچ
بيا وهديگين قبران بكوچ
مرتگ په باهوتا بلوچ
بيتگ تباه و سُتك و سوچ
كُشت و كُشار و درّ و دوچ
نامِش نمايان انت چو روچ
شاهان ميار نيست انت مروچ
بی ساهگين درچكا بسوچ
باز كنتگ و شوشكين كروچ
تكرتگ انت لاشار و رند
حد جگين تا رود سند
ای كست و كينگ زند په زند
سي سال جنگ و گند و نند
ای اختلاف و بُرّ و سند
په گوهرَی هِرّاني جند
نا اهلَی شكلا كس مگند
آيي نوانا كس منند
ميـرزا سكندر نامراد
نام نكو داتگ بباد
ياد نكنت از روز داد
چـه هـمتا هستت لُجـاد
كم جرئت و بی دست و پاد
بی سايی اَت مثل جـماد
سستـي ميارَی بند و ساد
آرام دل هجـبـر مباد
حالان سهي بيت باب په باب
مير دادشاه گردن نتاب
جنگ آذمائين شه شناب
پادآور و كوهي عقاب
رپتگ چه سارا جور جواب
وارتي چو گرّاپيچ و تاب
واتـرّي كت چسـت و شتاب
نوشـي كتـگ قهـرَی شراب
ريتكي چه حلقا زهر ناب
برگشتگـت لوحـا كتــاب
سستـي اميــداني تناب
اشتـي بلوچي دود و داب
انگاري كت شرم و حجاب
باز خانه اي كرتگ خراب
باز سينه اي كرتگ كباب
برپايي كرتگ انقــــلاب
روكي كتـگ آس عـذاب
برتي قرار و ورد و واب
كپتگ مان ملكان چو قصاب
مهلوكي كشتگ بی حساب
آخر ز جوش انتقام
دركاري كرتگ قتل عام
اعلاني كت مرگَی پيام
فرقي نكت مير و غلام
ملكي بهم جت انتطام
جوري كتنت نُكا طعام
وابي كتگ چمان حرام
گيگ ات په جنگا المدام
داشتِش خيالا فكر خام
در تنك سرحه يَی مقام
چند افسر عالي مرام
امريكهي ات انت تمام
گون خانمی كارُل په نام
قتلي كتنت يكجا تمام
ای حال شتگ مان مركزا
گون بادشاه محمد رضا
شاه شجاع و جانفزا
بيتگ نهايت نارضا
سرداري بستنت مهمزا
گُرّ و نهيب جانگزا
گوشتي شمارا نيست انت جزا
الا كه زندانَی سزا
يك دادشاهی از قضا
كپتگ شمَی ملكَی بزا
هنچو كه گرك اندر بزا
هرجا ورانِت ترگزا
بی هاتيگ ات چو عاجزا
ايران شما كت افتضاح
لگّنت منا ای عيب و زا
مهمان مني ناجائزا
قتلي كتنت مفت و گوزا
نين بر شما فرض انت غزا
حكما منيگا گوش كنت
گردنكشا چكپروش كنت
دُزَّی دوايا كوش كنت
ای فتنها خاموش كنت
ميران جواب دات پر ردا
عرضِش كتگ پر يك صدا
جانا كنِن پر تو فدا
بواهي اگر پاكين خدا
سوج كنِن كوه و لـدا
هرجا گرِن نكسَی پدا
بلكين بگندِن آ بدا
روچی كپيت په می‌زدا
گتـي كنِن ديم و پدا
قتلي كنِن مثل ددا
يا ختم بيت تنّ و شُدا
گاري كنِن ملكَی ردا
عالم خرابين مفسدا
يا آهِ بيت يا ما ادا
مردان گون شاها قول كتگ
لبز و قرار ايدول كتگ
شاهَی عتابَيش هول كتگ
ديم پر نهنگَيش نول كتگ
آتكگ سرا امر قديم
لاشارَی سردار مير مهيم
موسی و مير محمد كريم
يوسف يلين مرد سليم
رپتنت په صد اميد و بيم
گون لشكر و فوج عظيم
كوه و گران بيتنت مقيم
هر كس چه زندا بيت يكيم
غافل در اين دنيا مشو
چو بيخودان مست و نشو
شيطانَی دنبالا مرو
هركس وتي فعلان گرو
كنت كشتگين تُهما درو
این شعر از اینجا گرفته شده است:
asre-nou.net/php/view_print_version.php?objnr=8664
7 - 7
خلاصه ا ی از زندگینامه شادروان استاد فیض محمد بلوچ خواننده پرآوازه بلوچستان
استاد فیض محمد بدون تردید یکی از معروفترین و توانمند ترین خوانندگان قرن بیستم بلوچستان بوده است . او حدود هشتاد سال پیش دربخش قصرقند شهرستان نیکشهرچشم به جهان گشود و در دوران نوجوانی جهت کارو امرار معاش به بندرکراچی در پاکستان مهاجرت و در قسمت بارانداز کشتیرانی در این بندر مشغول به کار شد. وی به دلیل دوری از خانواده و غربت احساسات درونی خویش را به صورت ترانه و شعر بر زبان جاری میکرد. زمان خواندن , صدای زیبا و پر احساسش آنچنان کارگران مشغول را مجذوب میکرد که توانائی کار کردن از آنان سلب و فکر و حواسشان متوجه صدای او میشد و در نتیجه همین خود باعث اخراج استاد از کارش شد .
از اساتید وی در اهنگسازی و ساختن اشعارغمگین(زهیروک) ازاستاد ملازهی و در نواختن تنبور(چنگ) از استاد الهداد که اهل لاشار از توابع ایرانشهر بود میتوان نام برد. استاد فیض محمد در ابتدای کار خوانندگی هنرمندان وخوانندگان سندی را همراهی میکرد اما پس از مدت کوتاهی هنرخوانندگی را به زبان مادریش(بلوچی) بصورت حرفه ای ادامه داد و تا نیم قرن به آن پرداخت و در این دوران درجشنواره های موسیقی در کشورهایی ازقبیل امریکا_فرانسه_اسپانیا_روسیه_الجزایر_لبنان_کره و اندونزی به هنرنمایی پرداخت و دهها مدال افتخار از داوران بین المللی دریافت کرد و به شهرت جهانی رسید. استاد فیض محمد بلوچ این بزرگمرد موسیقی بلوچستان درسال 1982 میلادی درشهرکراچی دیده از جهان فروبست .
روحش شاد و یادش
گرامی باد
این نوشته از این آدرس گرفته شده است.
balochartist.blogsky.com/1390/05/07/post-1/
12 - 1
عزیزین گوهار ءُ براسان، واجه استاد رسول بخش زنگشاهیے بیران بیگ ءُ آیائے یات ءَ ایے کلیپان ایر کنان. منی عزیزان! تان زمانے که بلوچ قوم ءُ بلوچستان زندگ انت الم ءَ پدا هم چوشین که استاد رسول بخش هم پیداگ بنت. بلے هر زمانے وتی هنچوشین بچ پیداگ کنت که آ وتی دور ءِ مٹ ءُ در ور وت انت ءُ بس. من الم زانان که هنرمند ءُ وش الهان باز پیداگ بنت، بلے کمال هان، غلام قادر، قادربخش وتی دور ءِ مٹ وت انت و بس. بلے اگن هورت چاری بکن این کمال هان ءُ غلام قادر ءُ دگرانی وشین آواز بی استاد رسول بخش ءِ سرود ءَ مثل اشی مانیت که کسے وراک اڈ بکنت بلے واد آ وراکی تها مریچیت. گڈا استاد رسول بخش ءِ سرود کمال هان، غلام قادر، قادربخش، شهداد ءُ دگرانی هما واد بوتگ که آیانی تواری تامدار کرتگ انت. استاد رسول بخش ءِ بیرانی په بلوچ کوم ءِ هنر ءُ ادبیات ءَ سکین تاوانے انت. آئی یات مدام زندگ بات انت.
شمیے وتی برات
عباس بهزادی
زندگینامۀ استاد رسول بخش را در اینجا می توانید بخوانید.
fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%D8%B3%D9%88%D9%84_%D8…
8 - 1
ندگینامه: ملا کمال خان هوت (۱۳۲۰-۱۳۸۸)
همشهری آنلاین:
کمال‌خان هوت فرزند مراد در سال ۱۳۲۰ در روستای لایدان از توابع دشتیاری در یک خانواده کشاورز به دنیا آمد.
دوران کودکی او در روستا و آزادانه دردل طبیعت به مکاشفه محیط و بازی گذشت. او در نوجوانی متوجه علاقه وگراسیش خود به موسیقی و شعر شد. .شعرها وملودی ها را به خاطر می‌سپرد و می‌خواند.
به زودی اطرافیان متوجه توانایی و ظرفیت‌های هنری او شده و صدا و آوازش به شدت مورداستقبال همگان قرار گرفت. او پس ازآن با اعتماد به نفس و انگیزه‌ی بیشتر شعر وموسیقی را دنبال کرد. جوانی باهوش با حافظه ای سرشار.اشعار را به خاطر می سپرد، آهنگ ها را تمرین می کرد و شعر می سرود. او در زندگی هنری اش با خوانندگان، نوازندگان و شاعران زیادی آشنا شد و همکاری کرد. آموخت و آموزش داد. راهی که او را به یکی از خوانندگان و موسیقی شناسان بزرگ بلوچ بدل کرد.
کمال خان با اینکه مدرسه نرفته ولی، خواندن می داند و همین طور می‌نویسد. برخی از اشعار خودش ودیگران را در دفترهایش نوشته، خط خوانایی دارد و همیشه کاغذ و قلم در جیبش است. حافظه خوبی دارد و شعرهای بسیاری را حفظ است. ولی واقعیت این است که سرور عمیق شاعرانه و خلاق کمال خان همه نیروهای وجودش را در مسیر هنرش قرار داده است.
او بدون چند پارگی در هنرش غرق شده، حافظه‌اش، هشیاری و اراده‌اش همه و همه و یک صدا در یک جهت آزاد شده‌اند. یک چند صدایی یک پارچه و رسا، هنر کمال خان چنین است.
سبک خوانندگی کمال خان پهلوانی است که از اصیل‌ترین و قدیمی‌ترین گونه‌های موسیقی بلوچی است که در بلوچستان رواج داشته و اعتبار و ارزش بسیاری در نزد بلوچ‌ها دارد.
کمال خان از محبوبیت و معروفیت زیادی در بلوچستان برخوردار است، تا آنجا که برخی از موسیقی دوستان خود را مرید کمال خان می‌دانند. در بیشتر خانه‌ها آثاری ازاجراهای استاد وجود دارد.
بی تردید او در حال حاضر گنجینه‌ای غنی از موسیقی و ادبیات شفاهی است و حضورش طی سالیان دراز زندگی هنری‌اش ، تداوم بخش روایت تاریخ و قصه‌ها و ترانه‌های بلوچستان بوده است.
کمال خان هوت روز دوم اسفند 1388 در گذشت.
12 - 0
پلین گوهار ءُ براتان!
ایے کانال درستین آ گوهار ءُ براتانی انت که بلوچی شعر ءُ زیمل اش دوست بیت. من شه دلے جوهلانکیان امیت کنان که اے کانال شما را دوست بیت. شه درستین شما گوهار ءُ براتان دزبندی کنان که وتی نظران په من راه بدیت تان من کارمزش بکنان ءُ ایے کانال شه ایے شرتر ببیت. شمے وتی برات
عباس بهزادی
13 - 5