Welcoem to posts!!

Swami jivan
Posted 1 week ago

श्री स्वामी समर्थ🙏🔱🌹*

*एक चित्रकार होता.*
**गुरूचा सर्वात आवडता शिष्य आणि उत्कृष्ट चित्रकार असूनही त्याला* *कोणताही गर्व नव्हता.
गुरू व स्वत:च्या कलेवर त्याला प्रचंड* विश्‍वास होता.*

पण स्वत:वर त्याचा विश्‍वास फारसा नसावा.

तीन दिवस परिश्रम करून त्याने एक सुंदर चित्र काढले. पण ‘आपले चित्र चांगले आहे का?’
हा प्रश्‍न त्याला कुणाला तरी विचारावासा वाटला.

एका गजबजलेल्या रस्त्यावर त्याने त्याचे ते चित्र लावले. त्याखाली एक पाटी लावली,
मी हे काढलेले चित्र तुम्हाला कसे वाटले?
यात कुठेही चूक वाटली तर त्याजागी एक छोटीशी फुल्ली मारा.’
*
लोकांनी काय प्रतिक्रिया दिली असेल हे पाहण्याकरता संध्याकाळी तो पोहोचला.
संपूर्ण चित्र फुल्ल्यांनी भरलेले पाहून त्याचे डोळे भरले. काही लोकांनी तर चुका काय तेही लिहिले होते. चित्रकाराचा जीव तुटला. तो धावत आपल्या गुरूकडे गेला आणि म्हणाला,
‘मी हरलो.
मी खूप वाईट चित्रकार आहे.
मी चित्रकला सोडायला हवी.
मी संपलो.’

हे ऐकून गुरूने म्हटले,
‘तू व्यर्थ नाहीस.
तू फार चांगला चित्रकार आहेस.
मी ते सिद्ध करू शकतो.
असेच सारखे एक चित्र काढ आणि माझ्याकडे घेऊन ये.

तसेच चित्र परत काढून चित्रकार दोन दिवसांनी गुरूकडे आला. गुरू त्या चित्रकाराला परत त्याच गजबजलेल्या रस्त्यावर घेऊन आला. ते चित्र परत रस्त्यावर ठेवले आणि खाली एक पाटी लिहिली,
‘मी हे चित्र काढले आहे. काही चुका आहेत असे वाटले तर बाजूला ठेवलेल्या रंगांनी त्या चुका दुरुस्त करा.’ ही पाटी लावून ते दोघे निघाले.

संध्याकाळी परत जाऊन त्यांनी पाहिले तर कुणीही त्या चित्राला हातदेखील लावला नव्हता.
सहा-आठ दिवस ते चित्र तसेच राहिले.

यावर गुरू म्हणाले,
‘फुल्ल्या मारणे सोपे असते,
पण दुरुस्ती करणे कठीण असते.’

दुनियेच्या कोर्टात स्वत:ला उभे करू नका.
सगळ्यांची मतं ऐका,

पण इतरांच्या मतांनी तुटू नका.

मी कोण आणि कसा
हे पहिल्यांदा स्वत:ला विचारा...

आपला आत्मविश्वास सगळयात महत्वाचा...

*🌹🔱🙏‼️श्री अवधुत चिंतन श्री गुरुदेव दत्त‼️🙏🔱🌹*

29 - 2

Swami jivan
Posted 1 week ago

27 - 2

Swami jivan
Posted 1 week ago

*🌹🔱🙏‼️ श्री अवधूत चिंतन श्री गुरुदेव दत्त ‼️🙏🔱🌹*

🌸🌼🌸 *संत नरहरी सोनार* 🌸🌼🌸

देवगिरीत दीनानाथ सोनार राहत होते, ते चांगले धनी असून सराफीचा धंदा करीत असत. त्यांचे चिरंजीव नरहरी हे पुढे पंढरपुरास येऊन राहिले. नरहरी स्वर्णाचे अलंकार करण्यात मोठे प्रवीण होते.

नरहरी हे कट्टर शैव होते म्हणून ते विठोबाचे दर्शन देखील कधी घेत नसत. ते नेहमी शंकराच्या भजन-पुजनात दंग असायचे. त्यांच्या देव्हार्‍यात विष्णूची मूर्ती देखील नव्हती, तसेच अंगणात तुळशीवृंदावन नव्हते, मात्र शंकराला प्रिय म्हणून बेलाची पुष्कळ झाडे होती.

नरहरी भजनात म्हणत-
पहा पहा तुम्ही डोळा l माझा भोळा शंकर ll ज्याचे देणे अवघ्या सम l नाही विषम कोणासी ll भावे तोषे कर्पूरगौर l हर हर वदता ll ध्यान धरूनी स्मशानी l जपे राम नाम मनी ll शंभूचे चरणावरी l लोळे सोनार नरहरी ll

पंढरपुरात एक श्रीमंत सावकार राहात होता. त्याला मूल नव्हते, म्हणून त्यांने विठ्ठलाला नवस केला की, मला मुलगा झाला तर मी तुला सुवर्णाचा करगोटा करून घालीन.

कालांतराने त्या सावकाराला पुत्र झाला म्हणून नवस फेडण्यासाठी करगोटा करून देणारा कुशल कारागीर कोण आहे याचा त्यांनी तपास केला. त्यांना अनेकांनी नरहरीचे नाव सुचविले, म्हणून सावकाराने नरहरीला विठ्ठलासाठी करगोटा तयार करून देण्याची विनंती केली. मात्र नरहरी हे कट्टर शैव असल्याने विठ्ठलासाठी करगोटा करून देण्यास त्यांनी नकार दिला.

म्हणून सावकाराने नरहरीची पत्नी गंगा हिला जाऊन म्हटले, 'माझे हे काम नरहरी करतील असा आपण प्रयत्न करावा, ते जे मजुरी मागतील ते मी देण्यास तयार आहे.' यास्तव नरहरीच्या पत्नीने करगोट्याचे काम करून देण्यास पतीकडे आग्रह धरला, तेव्हा नरहरी तयार झाले.

नरहरी सावकाराला म्हणाले, 'तुम्ही विठ्ठलाच्या कमरेचे माप घेऊन या म्हणजे मी करगोटा करून देतो.'

सावकाराने विठ्ठलाच्या कमरेचे माप नरहरीला आणून दिले, त्या मापाप्रमाणेच नरहरीने हिरे व माणके जडवून सुंदर करगोटा सावकाराला करून दिला, परंतु तो विठ्ठलाला आखूड झाला. नंतर तो वाढवून घेतला तर थोडा सैल झाला. मग पुन्हा सावकार नरहरीकडे गेला आणि म्हटले, 'तुम्हीच देवळात येऊन नीट माप घ्या व करगोटा व्यवस्थित करून द्या.'

नरहरी म्हणाले, 'मी शंकराशिवाय अन्य देवांचे दर्शन घेत नाही. मग सावकाराने खूपच आग्रह केला म्हणून ते आपले डोळे बांधून विठ्ठल मंदिरात गेले. ते विठ्ठलाची मूर्ती हाताने चाचपू लागले तेव्हा ती शंकराची आहे असे त्यांना भासले. म्हणून त्यांनी आपले डोळे सोडले अन पाहतात तो समोर विठ्ठलमूर्ती आहे. त्यांनी पुन्हा डोळे बांधून मूर्ती चाचपली तर ती शंकराचीच आहे असे त्यांना वाटले. त्यांनी पुन्हा डोळे सोडले तर पुढे विठ्ठलाचीच मूर्ती आहे.

हा चमत्कार पाहून नरहरीने विठ्ठलापुढे साष्टांग नमस्कार घातला व म्हटले, 'हे देवा विठ्ठला, मी अज्ञानाने मनात द्वेत भाव धरला, पण आपण कृतीने मला दाखवून दिले की, शंकर व विठ्ठल हे दैवत एकच आहे. माझ्या मनातील द्वेताचा आज निरास झाला. देवा, मी तुला शरण आहे, माझ्यावर कृपा कर. आता मी भक्ती करण्यात कमीपणा करणार नाही.'

भक्ती दृढ झाल्यावर नरहरी म्हणतात-
विष्णू आणि शिव एकची प्रतिमा l ऐसा ज्याचा प्रेमा सदोदित l धन्य ते संसारी नर आणि नारी l वाचे हर हरी उच्चारित l नाही पै भेद अवघा मनी अभेद l द्वेषाद्वेष संबंध उरी नुरे l सोनार नरहरी न देखे द्वैत l अवघा मूर्तीमंत एकरूप l

🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸

*🌹🔱🙏‼️ श्री अवधूत चिंतन श्री गुरुदेव दत्त ‼️🙏🔱🌹*

26 - 3

Swami jivan
Posted 2 weeks ago

Shree swami samarth

0 - 0

Swami jivan
Posted 2 weeks ago

34 - 2

Swami jivan
Posted 3 weeks ago

बोधकथा‼️ श्री अवधूत चिंतन श्री गुरुदेव दत्त ‼️🙏🔱🌹*

एका जंगलात एक कावळा रहात होता. आपला दिवस आनंदाने आणि सुखाने घालवत तो आयुष्य काढत होता. आपण अत्यंत सुखी आहोत अस त्याला वाटायचं आणि त्याच आनंदात तो जगत होता. एक दिवस जंगलातल्या तळ्याकाठी बसला असताना त्याला त्या तळ्यात पोहोत असलेला राजहंस दिसला. तो पांढराशुभ्र आणि डौलदार पक्षी पाहून तो थोडा हिरमुसला आणि विचार करू लागला," मी असा काळा कुळकुळीत एकदम आणि हा पक्षी एकदम शुभ्र, खरच हाच जगातला सर्वात सुखी पक्षी असावा, मी उगाचंच मला सुखी समजत होतो " असा विचार करत तो त्या राजहंसाकडे गेला आणि त्याला आपल्या या भावना बोलून दाखवल्या. तो राजहंसही म्हणाला," खरं आहे मित्रा तुझं, मी ही समजत होतो असं, पण एके दिवशी मी एका पोपटाला पाहिलं , मला एक रंग आहे पण त्याला दोन रंग होते, खरच तो माझ्यापेक्षा सुखी असणार रे "
मग हा कावळा पोपटाच्या शोधात निघाला. एका पोपटाला गाठून त्याने सगळी कथा ऐकवली. तो पोपट हसत म्हणाला ," माझा ही समज असाच होता,मी स्वतःला खरच सुखी समजत होतो पण एके दिवशी मी एका मोराला पाहिलं आणि मला जाणवलं कि तोच सगळ्यात सुखी पक्षी आहे पृथ्वीवर , कारण त्याच्या अंगावर अगणित रंग आहेत "
हे ऐकून कावळा अजून संभ्रमित झाला. आणि मोराच्या शोधात निघाला. एका प्राणी संग्रहालयात एका पिंजर्यात त्याला एक मोर दिसला. शेकडो लोकं त्याच्या भोवती गोळा होवून त्याचं गुणगान करत होते. आता कावळ्याला खात्री पटली कि हाच जगातला सर्वात सुखी पक्षी. काही वेळाने सर्व लोक निघून गेल्यावर हा त्याच्या पिंजऱ्याजवळ गेला आणि आत्तापर्यंत झालेला सगळा घटनाक्रम त्याला ऐकवला आणि म्हणाला," मयुरराज, आपण खरच खूप सुंदर आहात, रोज हजारो लोक तुम्हाला पाहायला येतात आणि तुमची स्तुती करतात , मला मात्र कुठं गेलं कि हुसकावून लावतात, आपण सगळ्यात सुखी पक्षी आहात या भूतलावर !!
तो मोर खिन्नपणे हसत म्हणाला," मला ही सगळ्यात सुंदर आणि सुखी पक्षी असल्याचा अभिमान होता मित्रा पण माझ्या या सौंदर्यामुळे मी पिंजर्यात अडकलोय, सगळं प्राणी संग्रहालय फिरून बघ तुला इथे सगळे पक्षी दिसतील पिंजर्यात पण कावळा नाही दिसणार कुठे , आणि त्यामुळे मी असा निष्कर्ष काढतोय सध्या कि कावळा हा सर्वात सुखी पक्षी आहे कारण तो त्याच्या मर्जीने कुठेही उडू शकतो आणि जावू शकतो ….!
तात्पर्य काय मित्रांनो ??
आपण नेहेमी समजत असतो कि आपले नातेवाईक , मित्र ,सहकारी , आजूबाजूचे लोक हे जास्त सुखी आहेत आपल्यापेक्षा, पण प्रत्यक्षात काही वेगळाच असतं. आपण आपल्या परिस्थितीची तुलना कारण नसताना दुसर्याशी करतो आणि दु:खी होतो. आपल्याला दिलेले गुण , आपली सुखं याचा विसर पडून दुसर्याचे गुण आणि सुख आपल्याला नाही म्हणून दु:खं करतो, त्याच्या आयुष्यातही काही दु:खं असतील असा विचारही आपल्या मनाला शिवत नाही आणि एकांगी विचाराने अजून आपलं आयुष्य नीरस करत जातो.
आजकाल आपल्या स्वत;च्या दु:खापेक्षा दुसर्याच्या सुखाने माणसं जास्त दु:खी व्हायला लागलीत. "भला उसकी कमीज मेरी कमीज से सफेद कैसी ?" ह्या प्रश्नाचं उत्तर शोधतच आपली जिंदगी चालली आहे.
प्रत्येकाला त्याच्या त्याच्या परीने दु:खं आहे आणि सुख ही आहे , त्यांच्या नशीबावर आपलं नशीब घासत बसून उपयोग नाही, आपलं सुख कशात आहे हे शोधा आणि ते वाढवा कारण समर्थ सांगून गेलेत
" जगी सर्व सुखी असा कोण आहे ?
विचारी मना तूच शोधोनी पाहे …!!!"

*🌹🔱🙏‼️ श्री अवधूत चिंतन श्री गुरुदेव दत्त ‼️🙏🔱🌹*

14 - 0

Swami jivan
Posted 3 weeks ago

बोधकथा‼️ श्री अवधूत चिंतन श्री गुरुदेव दत्त ‼️🙏🔱🌹*

*************************
*बोध कथा*
*************************
*शब्दांची ताकद*
*************************

*कथा*

एक तरुण चित्ता पहिल्यांदाच शिकार करायला निघाला होता. तो नुकताच पुढे गेला असता एका हायनाने (तरस) त्याला थांबवले आणि म्हणाले, "अरे छोटू, कुठे चालला आहेस?" "आज मी पहिल्यांदाच स्वतःहून शिकारीला निघालो आहे!" बिबट्या उत्साहाने म्हणाला.



“हा-हा-हा-,” हायना (तरस) हसली, “हे तुझे खेळण्याचे दिवस आहेत, तू खूप लहान आहेस, तुला शिकार करण्याचा अनुभवही नाही, तू काय शिकार करणार!! हायनाचे (तरस) म्हणणे ऐकून चित्ता दुःखी झाला.

तो दिवसभर शिकारीसाठी अनिच्छेने इकडे तिकडे भटकत राहिला, काही प्रयत्न केले पण यश आले नाही आणि त्याला उपाशीपोटी घरी परतावे लागले. दुसऱ्या दिवशी सकाळी तो पुन्हा शिकारीसाठी बाहेर पडला. काही अंतर गेल्यावर एका म्हाताऱ्या माकडाने त्याला पाहिले आणि विचारले, "बेटा, कुठे चालला आहेस?" "माकड मामा, मी शिकारीला जात आहे." चित्ता म्हणाला. “खूप छान” माकड म्हणाला, तुझ्या ताकदीमुळे आणि वेगामुळे तू खूप कुशल शिकारी बनू शकतोस.



"जा, तुला लवकरच यश मिळेल." हे ऐकून चित्ता उत्साहाने भरला आणि काही वेळातच त्याने एका छोट्या हरणाची शिकार केली.

*बोध*

*"शब्द" आपल्या आयुष्यात खूप महत्त्वाचे असतात. चित्ता दोन्ही दिवशी सारखाच होता, तितकीच चपळता आणि ताकदही तेवढीच होती, पण ज्या दिवशी नाउमेद झाला, तो अपयशी ठरला आणि ज्या दिवशी प्रोत्साहन मिळालं, तो यशस्वी झाला.*


************************
*🌹🔱🙏‼️ श्री अवधूत चिंतन श्री गुरुदेव दत्त ‼️🙏🔱🌹*

14 - 1

Swami jivan
Posted 4 weeks ago

निष्काम कर्माचे फार फार महत्त्व आहे. 'भगवंतासाठी भगवंत हवा' अशी आपली वृत्ती असावी. किंबहुना, नाम घेत असताना, प्रत्यक्ष भगवंत समोर ठाकला, आणि 'तुला काय पाहिजे ?' असे त्याने विचारले, तर 'तुझे नामच मला दे' हे त्याच्याजवळ मागणे, याचे नाव निष्कामता होय. कारण, रूपाने व्यक्त झालेला भगवंत केव्हातरी नाहीसा होईल, पण त्याचे नाम मात्र अखंड टिकेल; आणि त्याचे नाम घेतले की त्याला आपल्याकडे येणे जरूर आहे. म्हणून, देहाला कष्ट देण्याच्या भानगडीत न पडता भगवंतासाठीच नाम घेत असावे. त्याची कृपा झाल्याशिवाय राहणार नाही.

10 - 0

Swami jivan
Posted 4 weeks ago

रस्ता खराब लागला म्हणून मागे वळू नका गती कमी पण पुढे चालत रहा कदाचित पुढची वाट चांगली असेल. ||श्री स्वामी समर्थ ||

12 - 1

Swami jivan
Posted 4 weeks ago

11 - 0