Welcoem to posts!!

Rhythms of Rhyme
Posted 1 day ago

ਰੁੱਖ ਨਾ ਮਿਲਿਆ ਉਸ ਚੁੰਨੀ ਦੀ ਛਾਂ ਵਰਗਾ
ਲੱਭਦਾ ਫਿਰਾਂ ਸਰਾਹਣਾ ਉਹਦੀ ਬਾਂਹ ਵਰਗਾ

ਖੁਦ ਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗ ਸੰਭਾਲਾਂ ਉਹਦੇ ਲਈ
ਇਸ਼ਕੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਫਿਰਦਾ ਮਾਂ ਵਰਗਾ

ਤੇਰੀ ਤਾਂਘ ਦੀ ਮੇਰੀ ਗਜ਼ਲ ਗਵਾਹੀ ਦਉ
ਇਹਦਾ ਇਕ ਇਕ ਸ਼ਬਦ ਹੈ ਕਸਮ ਨਿਆਂ ਵਰਗਾ

ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਤੇਰਾ ਹੀ ਮੁੱਖ ਦਿਸਦਾ ਹੈ
ਚੋਂਹ ਪਾਸੇ ਨਾਂ ਗੂੰਜੇ ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਵਰਗਾ

ਰੱਬ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਕ ਰੱਬ ਜਿਹਾ ਇਸ ਵਿਚ ਵੱਸਦਾ ਹੈ
ਦਿਲ ਹਰਵਿੰਦਰਾ ਹੈ ਕਾਬੇ ਦੀ ਥਾਂ ਵਰਗਾ
~Hs
ਕਸਮ ਨਿਆਂ -ਹਾਮੀ ਭਰਨੀ

2 - 0

Rhythms of Rhyme
Posted 1 day ago

(ਤਿਉਹਾਰ )

ਮੈਨੂੰ ਤਿਉਹਾਰ
ਚੰਗੇ ਲੱਗਦੇ ਤਾਂ ਵੀ

ਵੰਡਦੇ ਮਿਠਾਈਆਂ
ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ

ਕਈ ਵਾਰ
ਸਾਡੀ ਮਿਠਾਈ
ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਤੀਜੇ ਦੇ ਵੀ
ਬਿਗਾਨੇ ਤੀਕ ਵੀ ਚਲੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ
ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਸਾਡੀਆਂ

ਤੇ
ਹੈਰਾਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਈ ਵਾਰ
ਸਾਡੀ ਮਿਠਾਈ
ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਂਦੀ

ਇਕ ਬਨਵਾਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਿਵੇਂ।

.... ਜਗਦੀਪ ਸਿੱਧੂ
("ਸੁਰਤਿ" ਵਿਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ)

1 - 0

Rhythms of Rhyme
Posted 2 days ago

" ਸੂਤਰਧਾਰ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਂ "

ਧਰਤੀ ਦੀ
ਕਿਸੇ ਪਿਛਲੀ ਗੇੜੀ 'ਚ ਵੀ
ਮਿਲੇ ਸੀ ਆਪਾਂ
ਤੇ ਉਥੋਂ ਵਾਪਸੀ ਵੇਲੇ
ਕਿੰਨੇ ਅੱਗੜ ਪਿੱਛੜ ਤਾਂ
ਉਦੋਂ ਹੀ ਹੋ ਗਏ ਸਾਂ

ਵੇਖਦੇ ਰਹੇ ਧਰਤੀ 'ਤੇ
ਕਠਪੁਤਲੀਆਂ ਦਾ ਨਾਚ
ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਜੋੜਿਆਂ ਦੇ
ਬਨੇਰਿਆਂ ਤੇ ਬੈਠੇ
ਕੁੱਖਾਂ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ 'ਚ

ਜੰਮੇ ਤਾਂ ਫਿਰ ਇੱਕੋ ਜ਼ਮੀਂ 'ਤੇ
ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਦੂਰ ਦੁਰਾਡੇ
ਕਿੰਨਿਆਂ ਹੀ ਹੋਰਨਾਂ ਦੇ
ਲੇਖਿਆਂ 'ਚ ਪਏ
ਬੇ ਪਛਾਣ ਹੋਏ

ਸੂਤਰਧਾਰ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਂ
ਇਹ ਕੀ ਕਰਦੈਂ ਮਦਾਰੀਆ
ਦੱਸ ਤਾਂ ਸਈ
ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਕਿੰਨੇ ਹਾਂ
ਤੇਰੇ ਹੱਥ ਕਿੰਨੇ!

( ਇੰਜ ਮਿਲਿਆ ਰੱਬ ਮੈਨੂੰ ) ਵਿੱਚੋਂ

ਅਮਰਜੀਤ ਕਸਕ

1 - 0

Rhythms of Rhyme
Posted 2 days ago

ਮੈਂ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਬੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਅੰਬਰ ਤਲੀ ‘ਤੇ ਗੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਖ਼ਿਆਲ ਤੇਰੇ ਦੇ ਗਲ਼ ਨੂੰ ਲੱਗ ਕੇ
ਹੱਸ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਰੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਮੀਟ ਕੇ ਅੱਖਾਂ ਨਕਸ਼ ਤੇਰੇ ਮੈਂ
‘ਵਾ ਵਿੱਚੋਂ ਵੀ ਟੋਹ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਸ਼ਾਇਦ ਸ਼ਾਇਰਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ।

ਚੁੱਪ ਧਾਰ ਕੇ ਖੜ੍ਹੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ
ਮੌਨ ਨੂੰ ਵੀ ਮੈਂ ਸੁਣ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਪੱਤਝੜ ਲਈ ਚੇਤਰ ਦੇ ਸੁਫ਼ਨੇ
ਉਂਗਲਾਂ ਉੱਪਰ ਬੁਣ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਬਣ ਕੇ ਰਿਸ਼ਮ ਪਸੀਨੇ ਦੀ ਮੈਂ
ਚੰਨ ਦੇ ਮੱਥਿਓਂ ਚੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਸ਼ਾਇਦ ਸ਼ਾਇਰਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ।

ਬਣ ਕੇ ਸੂਹੇ ਫੁੱਲ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੋ
ਸਹਿਰਾ ਅੰਦਰ ਤੁਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਬਲ਼ਦੇ ਸੂਰਜ ਦੀ ਬਣ ਕਾਤਰ
ਵਿੱਚ ਝਨਾਂ ਦੇ ਖੁਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਬੁੱਧ ਦੇ ਮੱਥੇ ਵਿੱਚ ਜਗਦੇ
ਦੀਵੇ ਦੀ ਲੋ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਸ਼ਾਇਦ ਸ਼ਾਇਰਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ।

ਤੇਰੇ ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਦੀ ਬਸਤੀ ਵਿੱਚ
ਮੋਰਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਘੁੰਮ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਇਸ਼ਕ ਤੇਰੇ ਦੇ ਪੈਰ ਕੁਆਰੇ
ਸੁੱਚੇ ਮੂੰਹੀਂ ਚੁੰਮ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਅੱਖ ਤੇਰੀ ਦੇ ਸਾਹਵੇਂ ਬੈਠੀ
ਬੈਠੀ ਕਿਧਰੇ ਖੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਸ਼ਾਇਦ ਸ਼ਾਇਰਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ।

ਜੋ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਤਰਸ ਤਰਸ ਕੇ
ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਮਰ ਮੁਰ ਜਾਂਦਾ
ਰਹੇ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਕੈਦ ‘ਚ ਐਪਰ
ਹੰਝੂ ਬਣ ਕੇ ਖਰ ਖ਼ੁਰ ਜਾਂਦਾ
ਗੀਤ ਐਸੇ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਮੈਂ ਸਾਰੀ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਿਰ ‘ਤੇ ਢੋਅ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਸ਼ਾਇਦ ਸ਼ਾਇਰਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ।

ਕੱਚੀਆਂ ਛੱਤਾਂ ਥੱਲੇ ਰੋਂਦੇ
ਢਿੱਡਾਂ ਦੀ ਭੁੱਖ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਪੱਤਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲਮਕਣ ਲਾਸ਼ਾਂ
ਐਸਾ ਵੀ ਰੁੱਖ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਕਿਰਤੀ ਦੀ ਕਿਰਤ ਦਾ ਮੁੱਖੜਾ
ਚੰਨ ਦੀ ਝੀਲ ‘ਚ ਧੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਸ਼ਾਇਦ ਸ਼ਾਇਰਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ।
ਨੀਲੂ ਜਰਮਨੀ

1 - 0

Rhythms of Rhyme
Posted 2 days ago

ਮੂਲ ਕਵਿਤਾ: ਜਸਿੰਤਾ ਕੇਰਕੇਟਾ
ਪੰਜਾਬੀ ਤਰਜਮਾ: ਲਖਵੀਰ ਸਿੰਘ

ਅ ਨਾਲ ਅਨਾਰ ਲਿਖਿਆ
ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਵਾਹ!
ਕਿੰਨਾ ਸੋਹਣਾ

ਅ ਨਾਲ ਅੰਬ ਲਿਖਿਆ
ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅੰਬ ਦੇ ਗੁਣ ਗਾਏ

ਜਦੋਂ ਅ ਨਾਲ ਅਧਿਕਾਰ ਲਿਖਿਆ
ਉਹ ਭੜਕ ਗਏ

1 - 0

Rhythms of Rhyme
Posted 2 days ago

4 - 0

Rhythms of Rhyme
Posted 3 days ago

ਦੁੱਖ ਨਈਂ ਕੂਣੇ ਬੰਦੇ ਨੇ
ਸਬਰੋਂ ਊਣੇ ਬੰਦੇ ਨੇ

ਰੱਬ ਨੂੰ ਠੋਕ੍ਹਰ ਮਾਰੀ ਏ
ਰੱਖ ਲਏ ਟੂਣੇ ਬੰਦੇ ਨੇ

ਰਾਤਾਂ ਕੱਟੀਆਂ ਕੋਠੇ 'ਤੇ
ਇਸ਼ਕ ਵਿਹੂਣੇ ਬੰਦੇ ਨੇ

ਗੰਗੂ ਵਰਗੇ ਕੂੜਾ ਨੇ
ਜੱਗੇ ਜਿਊਣੇ ਬੰਦੇ ਨੇ।।7।।
ਸਈਅਦ ਸ਼ਿਵ ਲੁਧਿਆਣਵੀ

2 - 0

Rhythms of Rhyme
Posted 4 days ago

ਗ਼ਜ਼ਲ
ਤ੍ਰੇਹ ਦਾ ਸੁਆਦ ਫਿੱਕਾ ਕਰ ਗਈ ਹੈ
ਇਹ ਬੱਦਲੀ ਬਹੁਤ ਛੇਤੀ ਵਰ੍ਹ ਗਈ ਹੈ

ਸਿਤਾਰੇ ਆਪਣੀ ਚੁੰਨੀ ਤੋਂ ਲਾਹ ਕੇ
ਉਹ ਮੇਰੇ ਅੰਬਰਾਂ ਤੇ ਧਰ ਗਈ ਹੈ

ਜਦੋਂ ਦੇ ਬੰਦ ਹੋਏ ਨੇ ਦਿਲਾਸੇ
ਉਦੋਂ ਦੀ ਪੀੜ ਵੀ ਆਠਰ ਗਈ ਹੈ

ਘਰੇ ਉਹ ਨਾਲ਼ ਲੈ ਆਈ ਸੀ ਦਫ਼ਤਰ
ਤੇ ਘਰ ਨੂੰ ਨਾਲ਼ ਲੈ ਦਫ਼ਤਰ ਗਈ ਹੈ

ਰੁਕੀ ਸੀ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਚਾਰ ਕੁ ਦਿਨ
ਯੁਗਾਂ ਦੀ ਗਰਦ ਨੂੰ ਸੁੰਭਰ ਗਈ ਹੈ

ਮਹਿਜ਼ ਇੱਕੋ ਹੀ ਹੰਝੂ ਡਿੱਗਿਆ ਸੀ
ਤੇ ਪੱਥਰ ਦੀ ਸ਼ਿਲਾ ਪੰਘਰ ਗਈ ਹੈ

ਉਹਨੂੰ ਰਾਸ ਆ ਗਿਐ ਜਿੱਦਾਂ ਵਿਛੜਨਾ
ਮੈਂ ਸੁਣਿਐ ਹੋਰ ਵੀ ਨਿੱਖਰ ਗਈ ਹੈ

✍️ ਗਗਨਦੀਪ ਸਿੰਘ ਦੀਪ

3 - 2

Rhythms of Rhyme
Posted 4 days ago

ਮੈਂ ਨਚਿੰਤ ਹਾਂ
ਨਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕੁਝ ਦੇਣਾ
ਨਾ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਲੈਣਾ

ਇਕੱਲਾ
ਸੁਤੰਤਰ
ਮਨ ਦੀ ਮੌਜ ਵਿਚ
ਮਸਤ

ਫੇਰ ਵੀ ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਹੈ
ਕੋਈ ਮੇਰਾ ਬੂਹਾ
ਖਟਖਟਾਏ

ਊਂ ਹੀ ਮਿਲਣ ਆ ਜਾਏ

ਕੋਈ ਫ਼ਿਕਰ ਕਰੇ
ਭਾਵੇਂ ਝੂਠੀ ਮੂਠੀ ਹੀ ਕਹੇੇ:

ਰੰਗ ਹੋ ਗਿਆ ਤਵੇ ਤੋਂ ਕਾਲ਼ਾ
ਕੀ ਗ਼ਮ ਖਾ ਗਿਆ ਮਿੱਤਰਾ

~ਨਵਤੇਜ ਭਾਰਤੀ
#ਨਵਤੇਜਭਾਰਤੀ #ਕਵਿਤਾ #ਪੰਜਾਬੀਕਵਿਤਾ #ਪੰਜਾਬੀਸਾਹਿਤ #punjabikavita #punjabiliterature #punjabipoetry #punjabipoem

3 - 1

Rhythms of Rhyme
Posted 5 days ago

ਹੁਣ ਤੇਰੇ ਨਾਲ਼ ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਨਹੀਂ ਰਹੀ
ਪਿੰਜਰ ਨੂੰ, ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦੀ ਆਦਤ ਨਹੀਂ ਰਹੀ

ਘੁੰਮਿਆ ਹਾਂ ਤੇਰੇ ਗੇੜ ਵਿਚ ਏਨਾ, ਕਿ ਅੰਤ ਦਮ
ਚੱਕਰ 'ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਦੀ ਤਾਕਤ ਨਹੀਂ ਰਹੀ

ਮੈਂ ਹਿਜਰ ਦਾ ਐਸਾ ਮੁਕਾਮ ਪਾ ਲਿਐ ਕਿ ਹੁਣ
ਆਪਣੇ ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਨਾਲ਼ ਵੀ ਸੁਹਬਤ ਨਹੀਂ ਰਹੀ

ਦੋਹੀਂ ਦਿਸ਼ਾਈਂ ਰਹਿ ਗਿਆ ਇਕ ਲਟਕਦਾ ਖ਼ਲਾਅ
ਅੱਖਾਂ 'ਚ ਤਾਬ,ਸਾਹਮਣੇ ਸੂਰਤ ਨਹੀਂ ਰਹੀ

ਹਾਂ,ਚੰਨ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਸਾਂ, ਤੇਰਾ ਉਪਗ੍ਰਹਿ ਤਾਂ ਸਾਂ,
ਗੋਦੀ ਤੇਰੀ ਵਿਚ ਧਰਤੀਏ ਕੁਦਰਤ ਨਹੀਂ ਰਹੀ

ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਕਹਿ ਛੱਡਿਐ ਕਿ ਕੁਝ ਬਚਿਐ ਤਾਂ ਵੇਖ ਲਏ
ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀ ਰਹੀ

ਵੀਜੇ ਵਿਵੇਕ

3 - 2