Welcoem to posts!!
in the future - u will be able to do some more stuff here,,,!! like pat catgirl- i mean um yeah... for now u can only see others's posts :c
"Samorozwój oraz tematy samopomocy (self-help) w dużej mierze bazują na tym, aby poznawać samego siebie, odkrywać swoje potrzeby, predyspozycje, pasje, wartości, naturalne talenty, a następnie zoptymalizować własną osobowość do tego, aby realizować je jak najlepiej. Ze względu na interdyscyplinarność, na pewnej płaszczyźnie rozwój osobisty łączy się z naukami dotyczącymi psychologii i duchowości. Możemy posłużyć się pewną obrazową metaforą. Teraz, gdy jesteś dorosły czas wziąć latarkę, zejść z powrotem do piwnicy i posprzątać zabawki, które porozrzucałeś w dzieciństwie i ustalić nowe reguły gry, szczególnie gdy kiedyś uczono Cię przestrzegać je w niezdrowy sposób. Wchodząc w głąb siebie, może odnajdziesz zapomniane wcześniej skarby.
Od samych narodzin zbieramy różne doświadczenia, które kształtują nasze poglądy i charakter. Uczymy się ze szkoły, otoczenia mediów i od rodziny. Nikt z nas nie jest takim niezależnym indywidualistą jak nam się może wydawać. Jesteśmy często przewidywalni w naszych zachowaniach a przy tym irracjonalni, na co dzień. Kopiujemy, naśladujemy i imitujemy innych kierując się przy tym emocjami i chwilowymi przeczuciami. Obserwujemy innych ludzi dziwiąc się, dlaczego zachowują się tak a nie inaczej, sądząc, że jesteśmy lepsi od nich, ale zapominamy, że inni też nas obserwują i również dochodzą często do podobnych wniosków. Doświadczamy bólu i trudności oraz przyjemności i satysfakcji. Znaczną część wytycznych dotyczących osobowości jesteśmy w stanie opisać i scharakteryzować, a współczesne nauki psychologiczne oferują dość obszerne i kompleksowe narzędzia umożliwiające zmierzenie i sklasyfikowanie różnych naszych cech. Przykładem jest model OCEAN (lub Wielka Piątka) autorstwa Paula Costy i Roberta McCrae, mierzący poziom otwartości (ang. openness), sumienności (ang. conscientiousness), ekstrawertyzmu (ang. extraversion), ugodowości (ang. agreeableness) i neurotyzmu (ang. neuroticism).
Otwartość pozwala na szybszą naukę i poznawanie nowych rzeczy. Jeżeli jesteś stosunkowo zamknięty i wycofany, pogłębiasz raczej ostrożny konserwatyzm. Podejmowanie wysiłku i umiejętne odsuwanie na bok chwilowych przyjemności pozwala Ci osiągać swoje cele. W przeciwnym wypadku, żyjesz kierowany huśtawkami nastrojów i codziennymi humorami, masz trudności w organizacji a inni mają o Tobie opinię, że zachowujesz się dość nieprzewidywalnie. Osoby ekstrawertyczne mają dużo większą łatwość w nawiązywaniu kontaktów społecznych, szczególnie jeżeli chodzi o bycie w centrum uwagi. Introwertycy raczej czują się zmęczeni i przeciążeni nadmiarem bodźców i stymulacji ze strony dużej ilości osób, dlatego bardziej cenią sobie czas w samotności. Osoby ugodowe są społecznie bardziej świadome uczuć i potrzeb innych ludzi, łatwiej wyrażają swoją troskę i współczucie, potrafią sprawniej współpracować w grupie za to miewają problemy z asertywnością i często czują się wykorzystywane przez osoby, które są dużo bardziej kontrolujące, dominujące oraz mniej potrzebujące społecznej akceptacji. To nie znaczy, że osoby nie ugodowe są „złe”, po prostu mają inne cechy charakteru, które są bardziej nastawione na orientację funkcjonalną, zadaniową, przystosowawczą i wykonawczą. Neurotyk to osoba szczególnie wrażliwa na poczucie odrzucenia, ciężko znosi stres, często czuje wątpliwości i negatywne emocje takie jak poczucie winy i wstydu, łatwiej popada w depresje i uzależnienia od różnych używek. Przeciwieństwem neurotyczności jest równowaga emocjonalna, pewność siebie i względna stabilność osobowości.
Nikt z nas nie jest doskonały, jedni posiadają cechy i umiejętności, których nie posiadają drudzy. Dla jednego kierunkiem nadrzędnym w życiu będzie posiadanie rodziny i dzieci, ktoś inny będzie chciał założyć biznes, zostać psychoanalitykiem, mówcą motywacyjnym, pielęgniarką, nauczycielem, artystą, sportowcem, tancerzem, muzykiem, kierowcą, specjalistą branży IT itd. Osoby wysoce wrażliwe mogą poprzez rozwój duchowy przekształcić swe zdolności w niezwykłą empatię i twórczość. Szczególnie Ci, którzy zderzyli się z głęboką depresją oraz dostrzegli absurd swoich myśli przechodząc przez przebudzenie często doznają doświadczeń szczytowych i duchowych wglądów. Ekstrawertycy będą wpływać na ludzi doładowując ich energią, ale czasem będą musieli uważać na swój język i nieznośne zachowania. Introwertycy będą świetni w obserwacji i analizie uczuć, choć będą skonfrontowani z potrzebami innych. Osoby ugodowe będą niezwykle wspierające, hojne, dobre i świetnie odnajdą się w roli opiekunów za to będą uczyć się swojej wartości i stawiania granic. Osoby kontrolujące będą się dobrze sprawować w biznesie i zarządzaniu, starając się zrozumieć wartość empatii, pomagając innym w organizacji ich działań. Natomiast te sumienne odnajdą się w biurokracji i planowaniu za to będą uczyć się luzu i spontaniczności. Osoby o nie co bardziej chaotycznym usposobieniu, doskonale odnajdą się w środowisku, gdzie dominuje ciągła zmienność i niepewność, ale będą skonfrontowane z potrzebą porządku i stabilności."
📔 Tutaj możesz kupić moją książkę
► odnajdzsiebie.com.pl/
► Audiobook ► www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
►Wersja papierowa i ebook ►ridero.eu/pl/books/czlowiek_w_poszukiwaniu_siebie/
►www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
16 - 1
"Osobowość każdego z nas jest częściowo plastyczna i z czasem może się zmienić. Umiejętność zmiany daje dostęp do zwiększonej skuteczności i elastyczności w życiu. Coraz bardziej popularny staje się pogląd, że można zmienić siebie a nawet swoje geny poprzez wpływanie na swoje przekonania. Osobiście pozostaję delikatnie sceptyczny, wobec tego punktu widzenia, choć przyznaję, że myśli mają ogromne znaczenie w kształtowaniu się naszych doświadczeń. Stosowanie afirmacji działa, o tyle o ile chcemy zmienić nasz stan emocjonalny by poczuć się lepiej, czy wypracować nowy sposób myślenia poprzez autosugestię. Jednakże całej rzeczywistości zewnętrznej, przy pomocy myślenia nie zmienimy. Inaczej wszystkie nasze życzenia realizowałyby się w mgnieniu oka, a doskonale wiemy, że tak nie jest.
Uważam za zbyt redukcjonistyczne podejście, by zepchnąć całego człowieka do poziomu samych przekonań, myśli czy „programów”. Istnieje znacznie potężniejsza i większa inteligencja stojąca za parawanem samego istnienia, której i nawet sam rozum nie potrafi pojąć. To nie jest tylko kwestia wiary albo nauki, aby zrozumieć wszystko, lecz aspekt osobistego doświadczenia tego, kim jesteśmy.
Teoretycznie wystarczy, że zmienisz swoje myślenie, aby zmienić swoje zachowanie. Lecz w praktyce jeszcze musiałbyś zmierzyć się z wewnętrznym oporem, niechęcią, sceptycyzmem oraz ciągłym powracaniem starych utrwalonych wzorców czy przekonań.
Zderzamy się z dylematem: Co to znaczy zmieniać siebie? Czy niedoskonałe „ja” może samo się zmienić w doskonałe „ja”? Jaka jest różnica między jednym a drugim? Gdzie powinniśmy narysować tę linię odgradzającą jedno od drugiego? A może jej nie ma, może jest iluzją, złudzeniem? W końcu nie wiedziałbyś co jest niedoskonałe gdybyś nie miał wzorca doskonałości. Czy aby na pewno mamy pełny wybór wszystkich naszych myśli? Czy możemy zmienić myślenie przy pomocy myślenia? Gdzie jest to „ja”, które kontroluje „ja”, które ma zmienić „mnie”? Jak to jest możliwe, aby być jednocześnie myślą i myślicielem myśli? Jak nawiązać kontakt z tym kontrolującym „ja” i się z nim w pełni dogadać? I przede wszystkim – kto kontroluje to kontrolujące ja? Kolejne kontrolujące „ja”? Jak mam uwierzyć w to, że mogę zmienić siebie, jeśli nawet nie wiem jaka będzie moja kolejna myśl?"
📔 Tutaj możesz kupić moją książkę
► Audiobook ► www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
►Wersja papierowa i ebook ►ridero.eu/pl/books/czlowiek_w_poszukiwaniu_siebie/
►www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
6 - 0
"Przy opisie zjawisk bardzo trudno jest uniknąć dychotomii myślenia i dualistycznej kategoryzacji. Jako ludzie potrzebujemy dysponować „konkretami”, aby wiedzieć, jak rozumieć to, z czym mamy styczność. Odcienie szarości, różnobarwność i kolorowość wydają się dla nas mdłe, zbyt chaotyczne, niedookreślone, przez co przestają być aż tak bardzo znaczące w naszym przetrwaniu. Co się dzieje, gdy masz styczność z ogromną ilością informacji i danych? Zaczynasz się tym krztusić, doznajesz czkawki, a ostatecznie niepokoju i niechęci.
Ktoś Ci powie: „słuchaj, to rób, tamtego nie rób i tyle”. Prosto, bezpośrednio i skutecznie. Brzmi znacznie lepiej, bo nie ma nadmiaru szczegółów i kompleksowych pojęć. Możemy próbować tego uniknąć, ale jako ludzie po prostu kochamy uproszczenia, bo są wygodne. Z tego powodu mamy tendencje do tego, by substytuować brak wiedzy wiarą, przekonując się o jej jedynej słuszności. Postawę tę wspierają hasła typu: bądź silny, miej rację, nie bądź słaby, wątpliwości zastąp przekonaniem, nie myśl tyle, tylko weź się za robotę!
Nie jesteśmy w stanie uzyskać jakichkolwiek odpowiedzi dotyczących tego, co dzieje się za parawanem doświadczenia życia i egzystencji, poza tym, co cały czas mamy na co dzień przed naszymi oczami. Wiedza, jaką zdobyliśmy w szkole na temat rozmnażania naszego gatunku, narodzin, ewolucji, nie różni się zbytnio od religii. Niczym dogma jest nam podana na tacy w momencie samego doświadczania życia. Ale czy taka wiedza może stanowić rzetelny fundament, aby zrozumieć najgłębsze duchowe prawdy? Co odróżnia duchowe, mistyczne doświadczenie od wiary i przekonań?
A co z religiami? Buddyzm, hinduizm, chrześcijaństwo, islam, judaizm i wiele innych ich odłamów. Czy jesteśmy w stanie dzięki nim odnaleźć odpowiedź na pytanie: „czym jest prawda?”. Dlaczego, choć każda z nich oferuje poznanie tego jedynego „Boga”, to wciąż mamy do czynienia z niezgodnościami i kłótniami na tle zrozumienia go, poznawania i doświadczania? Skąd bierze się poczucie wyższości jednych przekonań nad innymi?
W wielu źródłach możemy usłyszeć o istnieniu wspólnego prawa ontologicznego wszechświata, wyrażającego się pod postacią rozumu i logiki nazwanych „Logosem”. To siła, która podtrzymuje i organizuje formę pojęć i celowości życia. Można ją utożsamić z ego, logiką i męskością. Sam osobiście doszedłem do wniosku, że doświadczenia mistyczne są bardzo podobne dla wszystkich ludzi, ale sposób ich rozumienia i interpretacji już nie. I to właśnie na sposobie interpretacji doświadczeń mistycznych warto jest się skupić, gdyż mają one taką samą wartość co czyste przeżycia Absolutu. W końcu to mistycy zakładali religie, które potem zaczęły walczyć ze sobą nawzajem i się kłócić, tworząc spory o wiarę w Boga. Jakim cudem doświadczenie unii z kosmosem i przeżycie ekstatycznej, błogiej miłości zamienia się potem w rzeź i krwawą walkę o przekonanie, który punkt widzenia jest prawidłowy?
Odpowiedzią są nasze potrzeby bezpieczeństwa, czucia się ważnym, docenionym i wziętym pod uwagę. Uznawanie własnego doświadczenia jako prawdziwe oraz potwierdzenie tego przez innych pozwala nam wyzbyć się lęku i niepokoju. Gdy mamy do czynienia z jakimś wzniosłym doświadczeniem, natychmiast chcemy uczynić z niego powtarzalny wzorzec, by mieć z nim styczność jak najczęściej. Chcemy mieć nad nim kontrolę i pokazać innym, aby wierzyli w to co my. W ten sposób warunkujemy siebie wokół ograniczonych symboli i pojęć, robiąc z nich pewien rodzaj kultu."
📔 Tutaj możesz kupić moją książkę
► Audiobook ► www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
►Wersja papierowa i ebook ►ridero.eu/pl/books/czlowiek_w_poszukiwaniu_siebie/
►www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
11 - 1
"Większość ludzi, których spotykasz, na co dzień wydaje się być czymś zajęta, zaabsorbowana aktywnościami, zapracowana i pogrążona we własnych, „myślokształtach”. Wystarczy, że zadasz im jakieś niecodzienne pytanie typu: „Czym jest dla Ciebie śmierć?”, „Co to znaczy kochać bezwarunkowo?” lub „Czym jest prawda?”, a popatrzą na Ciebie z ukosa, odpowiadając: „A nad czym się tu zastanawiać?”. I najprawdopodobniej będą mieli rację.
Bardzo trudno jest dostrzec praktyczną użyteczność w tak, mogłoby się zdawać, abstrakcyjnych i filozoficznych koncepcjach. Dlatego na co dzień myślimy w kategoriach dość sporych uproszczeń i uogólnień, gdyż nie zawsze mamy czas, aby wszystko przestudiować, a nasze umysły mają ograniczone zasoby kognitywne. Często też czujemy się przytłoczeni nadmiarem informacji napływających do nas ze stron radia, telewizji, internetu, gazet, reklam, środowiska pracy, szkoły, przyjaciół, rodziny i znajomych.
W każdej chwili powstają całe masy nowych informacji zalewających internet i inne media. Każdy twórca ma podstawowy problem, aby się wybić, gdyż musi konkurować o uwagę nie tylko z tym, co jest aktualnie na topie, ale również z tym, co już wcześniej zostało stworzone. Często autorzy swoich teorii kłócą się wzajemnie o wartość pochodzenia ich przekonań z punktu widzenia naukowego, w tym epistemologii, konkurując również o uznanie. Na portalach społecznościowych popularny stał się „clickbait ”, zwiększający teoretyczne szanse przyciągnięcia uwagi innych. Został wyróżniony nawet koncept „FOMO ”, oznaczający lęk przed tym, że coś nas omija.
Uczymy się coraz szybciej filtrować i przetwarzać informacje, przypisując je do kategorii przekonań, które na dany moment nam pasują i wydają się być najbardziej potrzebne. Bombardowanie treściami sprawia, że zaczynamy traktować je z dystansem, usuwać ze świadomości i uniewrażliwiać się na ich przekaz. Istnieje w tym głębsza mądrość, ale dopiero, gdy się zatrzymamy i zastanowimy, jakie jest pochodzenie pojęć i przekonań, z którymi mamy na co dzień do czynienia.
Każdemu z przekonań towarzyszy sieć innych przekonań, które uzupełniając się nawzajem, tworzą określony model. Dane przekonanie nie może mieć sensu, dopóki nie będzie istniało drugie, które je potwierdzi lub zaneguje. W taki sposób budowane są presupozycje , aksjomaty , a priori oraz dogmaty , czyli założenia będące fundamentem obserwacji i istnienia jakichkolwiek sądów logicznych. Proces dochodzenia do właściwych wniosków opiera się o własności cech logiki pozwalających na dedukcję czy indukcję , które poza kategoriami wiedzy, w obrębie której się poruszamy, nie mają realnych własności, a jedynie ich odzwierciedlenie. Innymi słowy wszystko co logiczne, ma sens tylko dla logiki. Istotną rolę odgrywa tu również kontekst, który możemy różnicować na podstawie uogólnień, przypisując konkretnemu pojęciu ogólny zarys. W tym wypadku istotna staje się intuicyjność i widzenie bardziej powierzchniowe niż analityczne."
📔 Tutaj możesz kupić moją książkę
► Audiobook ► www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
►Wersja papierowa i ebook ►ridero.eu/pl/books/czlowiek_w_poszukiwaniu_siebie/
►www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
8 - 0
"Z biegiem czasu, gdy zdobywałem nowe doświadczenia, przyszło do mnie większe zrozumienie dla poszczególnych wartości, a pojęcie ideału zaczęło znacznie dojrzewać. Dzisiaj stale kwestionuję to, czy obraz „sukcesu”, jaki pojawia się przed moimi oczami, jest na pewno taki ważny, istotny oraz dokładny? Czy aby na pewno pochodzi ode mnie? Może mój mózg go skądś zapożyczył i teraz fantazjuje? Czy to jest to, czego chcę? Czy to da mi szczęście?
Doszedłem do wniosku, że sam sukces materialny, jaki możemy osiągnąć na zewnątrz nas, nie jest wyznacznikiem jedynego istniejącego szczęścia, choć może znacząco poprawić komfort życia. Owszem, „życie na poziomie”, w tym zdrowie, pieniądze, ładny dom, samochód, wspaniała rodzina, przydatne urządzenia technologiczne, piękny ogród, praca, która daje nam przyjemność, są cudownym urozmaiceniem. Ten materialny status posiadania może wypełniać nam chwile atrakcjami, poczuciem bezpieczeństwa, przyjemnością, rozrywką itd. Lecz co, gdy nie daje to głębszego poczucia spełnienia? Nie sprawia, że nagle przestajemy się martwić? To, co mamy, przestaje nas satysfakcjonować, bo w kółko generujemy nowe pragnienie, by mieć więcej. Czujemy się zazdrośni na widok, że ktoś ma lepiej od nas. Osamotnieni i wyizolowani przez technologiczne przytłoczenie. Uzależnieni od pracy i konsumpcji. Chodzimy zestresowani, zmęczeni, zaniepokojeni i przestraszeni. Utrzymujemy sztuczne uśmiechy, byleby udowodnić sobie i sąsiadom, że przecież jesteśmy szczęśliwi i niczego nam nie brakuje. Nie dostrzegamy przy tym, że podobnie zaniepokojony sąsiad będzie robił tak samo, przekonany, że musi grać w tę grę, by nie odstawać od reszty.
Istnieje pewien poziom fizycznych osiągnięć, ponad którymi nic już więcej znacząco nie wniesie do naszego poziomu zadowolenia. Poza materialnym dorobkiem jesteśmy skazani na pustość egzystencji, której dalej nie wypełnimy. Moja babcia często powtarza: „przecież i tak nikt niczego nie zabierze ze sobą do grobu”. Kocham te słowa. Dlatego z pomocą przychodzi do nas koncepcja rozwoju świadomości.
Sądzę, że ludzi stale ciągnie do tego, by poszukiwać głębszego zrozumienia życia. Objawia się to chęcią przeżywania nowych doświadczeń, poszerzania wiedzy, pragnieniem innowacyjności i wynalazczości. Egzystencja bez znaczenia jest dla człowieka bardzo nieznośna. Szczęście może pochodzić z wielu źródeł, lecz przede wszystkim jest stanem wewnętrznym, wynikającym ze świadomości własnego bycia, w tym odczuwanego spokoju. Uważam, że mimo wszystko warto jest również zapracować na swój sukces materialny, poprzez wydobycie na wierzch wszystkich ukrytych umiejętności i talentów, tak aby podzielić się nimi i służyć światu. Jeżeli umiejętnie zrównoważymy bycie oraz osiągnięcia materialne, możemy wypracować całkowicie nową jakość koncepcji człowieka świadomego. Musimy pamiętać, że wcielamy w życie teorię wschodniej duchowości, odświeżając przy tym zachodnią ideę sukcesu. Trzeba być szczególnie ostrożnym w kontekście zrozumienia poszczególnych znaczeń, by niczego nazbyt nie uogólniać ani nie upraszczać, a jednocześnie nie komplikować już i tak bardzo kompleksowego życia."
📔 Tutaj możesz kupić moją książkę
► Audiobook ► www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
►Wersja papierowa i ebook ►ridero.eu/pl/books/czlowiek_w_poszukiwaniu_siebie/
►www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
12 - 1
"Ego stanowi element struktury naszego umysłu, który jest wynikiem ubocznym procesów wyodrębniających kształty, słowa, myśli i wyobrażenia. To zawężenie pola nieskończonej świadomości do konkretnego, wybiórczego postrzegania świata oraz identyfikacja z tym ograniczeniem, uznająca je za własną perspektywę rzeczywistości. To duchowo-psychologiczny byt, samo powołujący się do istnienia, który pozwala na interakcję z życiem. Jest w dużej mierze bardzo pragmatyczny pod względem naszego przetrwania. Posiada szereg mechanizmów zbudowanych z warstw piętrzących się podobnie do warstw cebuli. Działa niczym selektywny skaner, który porównuje, szuka podobieństw oraz ewentualnych problemów do rozwiązania. Ego warunkuje nasze istnienie poprzez tzw. mechanizmy obronne lub sposoby radzenia sobie z rzeczywistością. Najczęściej używanymi mechanizmami, z którymi z własnych obserwacji zderzam się na co dzień, wśród ludzi są: projekcja, racjonalizacja, idealizacja, arogancja i ignorancja. Mechanizmów obronnych ego jest dużo więcej i każdy z nich odpowiada za inny proces psychiczny. Same mechanizmy zazwyczaj wyróżnia się na tle psychicznym, ale istnieje również szereg pułapek i iluzji, które istnieją na płaszczyźnie funkcjonowania samego umysłu i jego mechaniki oraz kolektywnego ego (kolektywnej nieświadomości, w tym superego), będących zbiorem reguł gier i ról społecznych, przypisywanych istnieniu naszej społecznej zbiorowości, w tym ideałom i wartościom."
📔 Tutaj możesz kupić moją książkę
► Audiobook ► www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
►Wersja papierowa i ebook ►ridero.eu/pl/books/czlowiek_w_poszukiwaniu_siebie/
►www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
21 - 1
Przypominam, że moja książka dostępna jest w Empik.go ;)
Całość trwa 20 godz. 52 min i składa się z 84 nagrań; w tym zawarte są wykłady i ćwiczenia z książki.
Można zakupić całość pod tym linkiem -->
www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
Wygodnie jest sobie zainstalować aplikację empik.go na telefon z androidem i można słuchać bezpośrednio z aplikacji. Link do appki empik.go --> play.google.com/store/apps/details?id=com.empik.em…
O książce:
Człowiek W Poszukiwaniu Siebie
„Książka skupia się na najważniejszych kwestiach mistyki oświecenia, przekładając je na współczesny język psychologii transpersonalnej. Celem tej pracy jest pomóc Ci zrozumieć prawdy względne w odniesieniu do tych absolutnych. Autor zachęca do niepoddawania się dogmatom, ale do własnej kontemplacji i poszukiwania prawdy. Nie jest to typowa praca naukowa spotykana w środowisku akademickim, ale raczej zbiór autorskich przemyśleń i wartościowych wglądów. Autor dzieli się cennymi wskazówkami i wiedzą, którą zdobył podczas swojej własnej podróży, łącząc różne dziedziny wiedzy, takie jak rozwój osobisty, filozofia, mistyka oświecenia i psychologia. W trakcie lektury znajdziesz ćwiczenia do wykonania oraz pytania do kontemplacji, które pomogą Ci zgłębić własny rozwój. Autor podkreśla znaczenie medytacji i kontemplacji, ale pozostawia to czytelnikowi do wyboru. Zachęca także do otwartego umysłu i korzystania z różnych źródeł wiedzy.”
5 - 1
Szukanie siebie to piękna poetycka fraza.
Ale wszyscy chyba doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, że nie ma czegoś takiego jak 100% odnalezienie tego siebie w sobie.
Inaczej od czasu do czasu ktoś krzyczałby wniebogłosy - mam to! Odnalazłem siebie!
A jednak większość z nas milczy.
Nie krzyczymy głośno "Odnalazłem Siebie".
Co najwyżej mamy przebłyski klarowności, spokoju i poczucia, że wszystko ma jakiś głębszy sens.
Towarzyszy temu zwykle wzniosłe doświadczenie szczęśliwości, błogości, innowacyjności czy głębokiego relaksu.
Być może nigdy nie odnajdziemy siebie.
Może nawet nie o to tutaj chodzi.
I chodź sam 10 lat temu stworzyłem Projekt Find Yourself, to od samego początku wiedziałem, że jest to poniekąd ściema.
Nigdy nie chodziło o to dokąd idziemy.
Ale jakimi ludźmi się stajemy, gdy stojąc na samej macie patrzymy gdzieś w dal, wiedząc, że zawsze towarzyszyć nam będzie poczucie, że jest coś więcej.
I na swój sposób trzeba zaakceptować fakt, że życie jest nigdy w pełni niedokończonym projektem.
A my niczym dzieci, boskie dzieci kosmosu będziemy bawić się w piaskownicy najlepiej jak potrafimy.
Czasem się zranimy czy skaleczymy, ktoś podpierdoli nam grabki czy łopatkę, nasz zamek się zniszczy.
Ale tak długo jak znajdziemy powód aby spróbować raz jeszcze, tak nigdy nie zatracimy ducha i poczucia, że ma to jakiś sens.
Jakikolwiek.
A i chciałbym przypomnieć coś jeszcze jednego, dla mnie ważnego.
Nigdy nikt z nas nie szuka znaczenia życia.
Tak naprawdę mamy w dupie tę całą filozofię.
To czego szukamy to głębokie doświadczenie życia.
Chcemy się zatracić, w pracy, twórczości w relacjach, podróżach; zapomnieć o sobie, zapomnieć o bólu, troskach, cierpieniu, o upływie czasu.
I w poczuciu głębokiego doświadczenia tej chwili, niczym w trakcie śmierci.
Rozpaść się na kawałki i stać na jedni z tym co nas stworzyło.
Zatrać się by odnaleźć siebie.
Zaszalej, zatańcz, strać wszystkie zmysły.
Kto wie, być może gdzieś tam, na samym końcu, znajdziesz coś większego niż tylko "Siebie".
Miłego dzionka wszystkim!
PS.
📔 Tutaj możesz kupić moją książkę jest o psychologii transpersonalnej i poszukiwaniu owego "Siebie".
Polecam audiobooka ;)
► Audiobook ► www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
►Wersja papierowa i ebook ► ridero.eu/pl/books/czlowiek_w_poszukiwaniu_siebie/
► www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwani
25 - 0
Dla tych którzy mnie nie znają, pozwólcie, że się przedstawię 😊
Mam na imię Damian i jestem kosmitą/mistykiem. Ty również jesteś kosmitą chociaż najprawdopodobniej nikt nigdy Ci tego nie powiedział a my kulturowo wstydzimy się przyznać do naszych różnych wewnętrznych dziwności, które ktoś mógłby uznać za formę odklejenia od rzeczywistości.
Widzisz, ja już tę formę wstydu przed autentycznością przerobiłem i mam za sobą. Całe moje dzieciństwo byłem pulchną osobą, która spokojnie mogłaby swoją własną grawitacją przyciągać różne przedmioty. Tak się jednak nie stało i nigdy żadnego przedmiotu do siebie nie przyciągnąłem no chyba, że weźmiemy pod uwagę przedmioty szkolne, bo jak niektórzy dobrze pamiętają byłem kujonem.
Enyłej może wszystko przyspieszę aby nie było nudno. Gdy miałem 18 lat doznałem swojego pierwszego doświadczenia mistycznego na drodze głodówki (chciałem pozbyć się poczucia bycia piłką) i niestety wtedy spanikowałem. Dzięki moim anankastycznym skłonnościom, dość szybko schudłem ale zacząłem cierpieć z powodu bradykardii i wpakowano mi do klatki piersiowej puszkę z dwoma kablami aka rozrusznik serca.
Rozrusznik ów poza tym, że być może ratował mnie przed omdleniem, wywoływał lęki i przewrażliwienie. Było to na tyle męczące, że postanowiłem wyzbyć się lęku przed śmiercią. Pewnego dnia wziąłem do ręki kartkę i zacząłem pisać rzeczy, których się boję a chciałbym je zrobić aby owego lęku się wyzbyć.
Jednym z punktów na mojej liście było to aby wziąć LSD.
Kwas w sposób książkowy odmienił sposób w jaki postrzegałem rzeczywistość i zainspirował mnie do medytacji, poszukiwań wiedzy z zakresu psychologii transpersonalnej i założenia kanału na YouTube o nazwie Projekt Find Yourself (nie pytajcie czemu taka nazwa, nie pamiętam, wtedy chyba po prostu fajnie dla mnie brzmiało).
Przeczytałem około 200 książek z zakresu rozwoju osobistego, psychologii i duchowości, klepnąłem ponad 1000 filmów, poznałem ludzi którzy pewnie nie są tego świadomi ale całkowicie odmienili moje życie, odkryłem pasję do wszystkiego co jest związane z grafiką.
Wyjechałem do Krakowa, spędziłem tam 5 wyjątkowych lat z kobietą, przy boku której wszedłem w dorosłość, dojrzałem, nauczyłem się funkcjonować w matrixie, zszedłem na ziemię, zrozumiałem kim jestem, co chcę robić w życiu, usunąłem wyżej wspomniany rozrusznik i przede wszystkim, że nigdy nie przestanę być kosmitą i choćbym się bardzo starał ukryć to przed najbliższymi i rodziną no to sory ale… jestem formą współczesnego niereligijnego mistyka i moją życiową misją jest mędrkować.
Gdy tylko próbuję to ukryć staję się neurotyczny i nieszczęśliwy.
No więc wszechświat wybrał za mnie lepiej to co powinienem robić i bardzo się z tego cieszę - bo mi samemu brakowało na to odwagi.
Aktualnie siedzę w Paryżu. Trawię siebie i aktualizuję swe kruche ego, które rozpadło się na drodze rozstania z wcześniej wspomnianą dziewczyną. I nie, nie ma czego mi współczuć. To było najpiękniejsze rozstanie na świecie a Tobie droga, jeśli to czytasz życzę spełnienia wszystkich marzeń i abyś nigdy, absolutnie nigdy nie musiała dokonywać jakiegokolwiek kompromisu swych wartości.
A zapomniałem dodać. Niedawno wydałem swoją książkę. Jest to gruba cegła, biblia wręcz, opisująca moją podróż ku odnalezieniu oświecenia i nie, nie wstydzę się używać tego słowa.
To książka o tym jak osiągnąć i rozwinąć najwyższy szczebel piramidy Maslowa.
To książka o tym jak zrozumieć siebie, jak odkryć swoje prawdziwe wartości, jak zintegrować duchowe prawdy w życiu codziennym tak aby nie być uznanym za wariata.
To książka o samorealizacji, o spełnieniu siebie w swojej prawdzie.
Ta książka ma sprawić abyś doznał egzystencjalnego orgazmu i siedział w błogości godzinami nie zażywając absolutnie żadnego narkotyku.
To przede wszystkim książka o nas i naszym człowieczeństwie.
Dla wszystkich tych, którzy również uznają się za kosmitów, zapraszam do wspólnej przygody.
Podróży, która niczym podczas pierwszych szkolnych wycieczek ma nie tyle zabić nudę ale wypełnić serca i umysły radością i sprawić, że wszyscy padniemy z wrażenia z poczuciem egzystencjalnego spełnienia.
Pozdro miśki, życzę wszystkim rozkoszowania się wakacjami i cudownych chwil spędzonych na drodze ku odkrywaniu siebie!
📔 Tutaj możesz kupić moją książkę
► Audiobook ► www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
►Wersja papierowa i ebook ► ridero.eu/pl/books/czlowiek_w_poszukiwaniu_siebie/
► www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
PS. Byłem, zobaczyłem, zwyciężyłem i takie tam. Szklana piramida Luwru odhaczona, wieża Eiffela też więc można powiedzieć, że coś tam z tego Paryża ogarnąłem. Chociaż czuję się jakby było tego mniej niż 1 procent a sam Paryż ma znacznie więcej do pokazania.
Ale to nie jest najważniejsze.
Najważniejsze to odnaleźć siebie.
26 - 4
"W głębi naszego istnienia każdy z nas ma uczucie bycia jedną, konkretną osobą. Zdarza się, że czujemy potrzebę potwierdzenia tego uczucia poprzez kontakt z innymi ludźmi. Dzięki uwadze jaką ktoś nam daje, czujemy się, jakbyśmy przeglądali się w lustrze. To potwierdza nasze przekonanie, że „ja istnieję”.
Każdy z nas ma uczucie bycia – „ja”. W strukturę naszego bycia wpisany jest osobisty i unikatowy temperament, charakter, usposobienie i naturalna osobowość. Istnieje wiele różnych teorii i punktów widzenia, które starają się uchwycić genezę i pochodzenie tego „poczucia”. Niektóre podejścia dość radykalnie uznają jego iluzoryczność, wskazując na złudzenie bycia jakąkolwiek osobą.
Dla potrzeb ustalenia wyraźnego znaczenia dla naszego „ja”, w służbie psychologii i filozofii, utworzono ideę ego. Koncepcja ta została zaproponowana przez twórcę psychoanalizy Zygmunta Freuda , zaraz obok dwóch równie ważnych idei id i superego.
Nasze ego, będące personifikacją wyobrażenia tego, kim myślimy, że jesteśmy, tworzy osobistą separację pomiędzy ciałem a światem. Żyje w związku przyczynowo-skutkowym, w którym widzi siebie jako obiekt odseparowany od reszty przedmiotów, które poznaje; nazywa świat, interpretuje, etykietuje, manipuluje i oddziela siebie od tego, co doświadcza. To taki wymyślony świat osoby, którą myślisz, że jesteś. Nauczyliśmy się wyodrębniać siebie i identyfikować z myślami, sądząc, że są jedynym źródłem tego, kim jesteśmy. Celem ego jest mediacja, czyli pośrednictwo pomiędzy naszymi potrzebami a warunkami rzeczywistości, otoczenia i kultury.
W ramach dostosowania do zasad społeczeństwa przyjmujemy tzw. rolę, robiąc to, co w strukturze naszych zachowań świadczy jakąś funkcję. Np. ktoś jest biznesmenem i prowadzi firmę, ktoś jest konsultantem i prowadzi rozmowy, ktoś inny jest nauczycielem, ogrodnikiem, artystą, rodzicem itd. Są to w istocie funkcje mające cele ekonomiczne, gospodarcze, kulturowe, często również religijne jak np. rola księdza, i polityczne jak np. prezydent czy premier. Nasza tożsamość w dużej mierze opiera się o tę identyfikację z wykonywanym zawodem oraz przypisaną narracją, osobistą historią, która się z tym wiąże. Dowiadujemy się o niej, gdy zadamy komuś (lub sobie) pytanie: kim jesteś? Czym się zajmujesz? Co robisz na co dzień? Jak wygląda twoja przeszłość? Jakie masz plany na przyszłość?
Aby jeszcze bardziej zarysować linię pomiędzy sobą a otoczeniem, zakładamy tzw. maskę lub kreujemy personę. Jest to pojęcie zaproponowane przez Carla Junga , w myśl, którego człowiek ukrywa swoją autentyczność, tłumi myśli i uczucia, aby dokonać kompromisu względem konwencji społecznych. Zależność między indywiduum a otoczeniem tworzy tzw. kolektyw ludzki, tj. naszą zbiorowość, do której przynależymy i względem której umawiamy się na to, jacy chcemy być, aby wspólnie zaspokajać potrzeby.
Siedząc w kinie, widzisz film. To, jakie emocje będziesz odczuwał, zależy od stopnia, w jakim zidentyfikujesz się z bohaterem i akcją filmu. Wiesz dobrze, że nie jesteś filmem ani bohaterem. Dopiero utożsamienie się z bohaterem, akcją czy wątkiem to powoduje. Tak samo jest z myślami. Widzisz swoje myśli, a reakcja emocjonalna zarówno pozytywna, jak i negatywna, jest następstwem identyfikacji „ja” z danymi myślami. To samo jest z Twoim zachowaniem i myśleniem o myśleniu. Dopiero, gdy świadoma uwaga zawęzi się do konkretnej myśli, tworzy ramę doświadczenia postrzeganą przez ich pryzmat."
📔 Tutaj możesz kupić moją książkę
► Audiobook ► www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
►Wersja papierowa i ebook ► ridero.eu/pl/books/czlowiek_w_poszukiwaniu_siebie/
► www.empik.com/czlowiek-w-poszukiwaniu-siebie-damia…
10 - 1
Cześć jestem Damian, stworzyłem projekt "Odnajdź Siebie" aby pomagać ludziom podnosić poziom ich świadomości, rozwiązywać problemy i rozwijać twórczy potencjał.
Jestem znany z tworzenia wideo poradników w serwisie YouTube, szkoleń on-line, sesji coachingowych, prywatnych konsultacji oraz prowadzenia warsztatów rozwojowo-duchowo-terapeutycznych.
Ludzie najbardziej cenią mnie za mój profesjonalizm i autentyczność. Uwielbiam pomagać ludziom dlatego zawsze angażuje się na maksa w to co robię.
Na koncie mam wiele osiągnięć w postaci ponad 1000 nagrań wideo, wielu zrealizowanych warsztatów, kursów online, prowadzenia vloga, rozwijającej się grupy na Facebooku.
Prywatnie uwielbiam pisać wiersze, trenować siłowo, uprawiać jogę i wymieniać twórcze pomysły z moimi bliskimi.