⁕⁕ نوزایش فرهنگی ⁕⁕
ایران که به یاری فرهنگ درخشان و بیمانند خود، پیوسته ققنوس وار، از درون خاکستر خویش، زنده و زیبا و زرین، سربرآورده است. آری! ققنوس نماد ایران است؛ ایرانی که در درازنای هزاره ها، هر زمان، از پای در افتاده است، با رستاخیزی شگفت، از جای برخاسته است؛ تا دیگر بار، فراز جوی و سرکش چون آتش، از درون خاکستر خویش برخیزد و در جان جهان، با فر فرهنگ خود، شرر ریزد. فرهنگ ایرانی که بی هیچ گمان و گزافه یکی از درخشانترین فرهنگهای جهانی است، در روزگاران تباهی و سیاهی و بیراهی، همواره آتشی مانده است فروزان و سوزان، در زیر خاکستر. این ققنوس، زایا و زیا در مرگ، جان خویش آن آتش را، دلنشین و دلنشان، جان گزین و جهانستان، به هر سوی در گسترده است. ایران، در سایهٔ فرهنگ دیرمان خویش، جاودان مانده است و خواهد ماند.
سرودهٔ دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی:
در آنجای که آن ققنوس آتش میزند خود را
پس از آنجا کجا ققنوس بال افشان کند در آتشی دیگر
خوشا مرگی دگر
با آرزوی زایشی دیگر
با آرزوی نوزایش فرهنگی ایران