dr_mazha | Poke

dr_mazha
Posted 1 year ago

2 - 0

dr_mazha
Posted 1 year ago

ഓണക്കോടിയിൽ വീണ്ടും ഒരു ഓർമ്മ

തിരുവോണം നാളിൽ കുട്ടിക്കാലത്ത് രാവിലെ കുളിച്ച് അച്ഛൻ തരുന്ന ഓണക്കോടി ധരിച്ച് പ്രഭാത ഭക്ഷണ സദ്യ കഴിച്ച് പുറത്തേക്ക് ഒരു ഇറക്കം ഉണ്ട്. അത് ഒരു ഒന്നൊന്നര ഇറക്കം ആണ്. അന്നത്തെ ഒരു നമ്മുടെ മാനസിക അവസ്ഥ എങ്ങനെ ആണ് വിവരിക്കാൻ എന്ന് ഇന്നും അറിയില്ല. അഭിമാനവും, സന്തോഷവും,പുളകവും, പുതുമയും കുറച്ചു അഹങ്കാരവും കൂടി ഉള്ള ആ നിൽപ് ഇന്നും മങ്ങാതെ ഓർമ്മയിൽ ഉണ്ട്.

പിന്നെ കുടുംബത്തിലെ കാരണവർ/കാരണവർത്തികൾ, ഇവർക്ക് എല്ലാം വെറ്റില അടയ്ക്കയും, മുണ്ടും നേര്യയതും അവരുടെ വീടുകളിൽ പോയി കൊടുത്തു വരണം. ഈ പോക്കിലാണ് കൂട്ടുകാരെ ഓണക്കോടി കാണിക്കലും അത്യാവശ്യം വിശേഷം കൈമാറലും ഒക്കെ.

വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷമാണ് ഇന്ന് വീണ്ടും രാവിലെ കുളിച്ച് ഓണക്കോടി ധരിച്ച് പ്രഭാത ഭക്ഷണം കഴിച്ചുകൊണ്ട് ഇരുന്നപ്പോൾ എല്ലാം ഒന്നു ഓർത്തു എന്ന് മാത്രം. ഇന്ന് അച്ഛനും അമ്മയും ഒപ്പം ഇല്ല. ഈ ഓണക്കോടി എന്റെ സഹധർമിണിയുടെ വകയാണ് എന്നുള്ള ഒരു പ്രത്യേകതയും ഉണ്ട്. അച്ഛന്റെ കരുതൽ ഭാര്യയുടെ കൈകളിൽ ആവാനുള്ള സമയവും ആയി വരുന്നു എന്ന് ഉള്ളതിന്റെ ഒരു തുടക്കവും ആവാം. 65 വയസ്സിൽ കടക്കുമ്പോൾ നമ്മുടെ രണ്ടാം ബാല്യം ആയി എന്നാണല്ലോ വെപ്പ്. കുട്ടിക്കാലത്ത് ഓണക്കോടി നൽകിയീട്ടുള്ളത് പിന്നെ ഞങ്ങളുടെ അമ്മാവൻ ആണ്. ഇന്ന് മക്കളും, മരുമക്കളും ആ സ്ഥാനം ഏറ്റെടുത്തു എന്ന് മാത്രം.

പുതുമയുള്ള ഓണവും ഓണക്കോടിക്കുമായി ഇനിയുള്ള നാളെയെ കാത്തിരിക്കാം......
അതിനും ഒരു സുഖമില്ലേ..?

1 - 0

dr_mazha
Posted 1 year ago

ഉത്രാടദിന ഹോം കെയർ

ഇന്നലേ രാവിലെ വീട്ടിൽ നിന്നും ക്ളിനിക്കിലേക്ക് യാത്ര തിരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ പഴയകാല ഓണ ഓർമ്മകളിൽ ആയിരുന്നു. കാരണം നാട്ടിൽ നിന്ന് പഴയ കൂട്ടുകാരന്റെ കാളും, ഒപ്പം എന്റെ സഹധർമിണിയുടെ കേരളീയ വേഷവും.
ഈ ഒരു മനസ്സുമായി ആണ് ഞങ്ങളുടെ ഹോം കെയർ യാത്ര തുടങ്ങുന്നത്.

പക്ഷെ ഇന്ന് ഞങ്ങളുടെ വരവും കാത്ത് ഇരുന്ന വീട്ടിൽ ചെന്നപ്പോൾ മനസ്സ് ആകെ കലങ്ങി മറിഞ്ഞ അവസ്ഥയിൽ ആയി.അത് നമ്മളെ സംബന്ധിച്ചു ഒരു പുതിയ കാര്യമല്ല. പക്ഷെ....

കഷ്ടിച്ച് 25 വയസ്സ് പ്രായമുള്ള ഒരു ആൺകുട്ടി അവന്റെ വീട് നടത്തിക്കൊണ്ട് പോകാൻ പെടുന്ന പാട് കണ്ടപ്പോൾ നമ്മുടെ ഓണം, ഓണമനസ്സ്, എല്ലാം പമ്പ കടന്നു.
ഞങ്ങള് അവന്റെ ഇളയ അനുജത്തി 21വയസ്സ് കാരിയായ പഴയ ഒരു പേരുള്ള കുട്ടിയെ കാണാനാണ് ചെന്നത്.
അവൾക്ക് ജന്മനാ തന്നെ അസ്ഥികളെ ബാധിക്കുന്ന ഒരു അസുഖം കാരണം നടക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ട് ഏതാണ്ട് 5 വയസ് മുതൽ അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നു.എന്നാൾ ഇടുപ്പിന് കഴിഞ്ഞ ഒരു ഓപ്പറേഷന് ശേഷം നടക്കാൻ കഴിയുകയും പഠനം ഡിഗ്രി സെക്കന്റ് ഇയർ വരെ പോകാനും കഴിഞ്ഞു. ഇടക്കിടെ ചികിത്സ പല സിസ്റ്റങ്ങളിലൂടെ കടന്നു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഇതിനിടയിൽ ഈ അന്തരീക്ഷത്തിൽ നിന്നും ഇവരുടെ അച്ഛൻ വിട്ടു പോയിരുന്നു.അമ്മയുടെ കഷ്ടപ്പാട് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് ഇത് വരെ എത്തപ്പെട്ടത്.

എന്നാൽ പെട്ടെന്ന് ഉണ്ടായ ശർദ്ദിയും തലവേദനയും കാരണം വീണ്ടും മെഡിക്കൽ കോളേജിൽ എത്തിയപ്പോൾ അത് brain tumour ആണെന്ന് മനസ്സിലാക്കുകയും, ഇത് വരെ രണ്ടു ഓപ്പറേഷനുകളും, റേഡിയോ തെറാപ്പിയും, കീമോതെറാപ്പിയും കഴിഞ്ഞ് നമ്മള് സാധാരണ കേൾക്കാറുള്ള ഇനി വലുതായി ഒന്നും ചെയ്യാനില്ല, എന്നറിഞ്ഞാണ് നമ്മുടെ അടുത്ത് എത്തിയത്. നമുക്ക് അറിയാവുന്ന ഒരു അവസ്ഥയിലാണ് ഇന്ന് ആ വീട്.

ഞങ്ങള് ആ ചെറിയ വീട്ടിൽ ചെന്നപ്പോൾ ആസുന്ദരി മോള് അമ്മാമ്മയുടെ കട്ടിലിന് അടുത്ത് ഒരു കസേരയിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. 90 വയസ്സ് പ്രായമുള്ള ശരീരത്തിന്റെ ഒരു വശം തളർന്ന കൂനിക്കൂടി കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു കൊണ്ടു ഈ മോളുക്ക് നിർദേശം കൊടുക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഒരു സാഹചര്യം വന്നാൽ നമുക്കും ഇത് പോലെ ആകാൻ പറ്റുമോ, അറിയില്ല.മോളെ ഇടത് കാല് പൊക്കി വയ്ക്കുക എന്നൊക്കെ പറയുമ്പോൾ ആ അമ്മൂമ്മയുടെ കണ്ണുകളിലെ നനവ് എന്നെയും ഒന്ന് ഉലച്ചു.

ഇപ്പൊ രണ്ട് മാസം ആയി കുട്ടിയുടെ അരയ്ക്കു കീഴെ തളരുകയും, കാഴ്ച മങ്ങുകയും, സംസാരം നിലക്കുകയും, ഏതാണ്ട് ശബ്ദം തന്നെ വരുന്നില്ല.ഇടക്ക്, വരുന്ന ശാരീരിക അസ്വസ്ഥതകൾ കാരണം അമ്മയുടെയും, മകന്റെയും ജോലിയ്ക്ക് പോക്കും ഇല്ലാതെ ആയിപ്പോയി.
ഇനിയും എന്റെ അനിയത്തിയുടെ ചികിത്സ മെച്ചപ്പെട്ട രീതിയിൽ കൊടുക്കണം അതിനുള്ള കഷ്ടപ്പാടിലാണ് ആ അമ്മയും മകനും.

പക്ഷെ ആ സുന്ദരമായ കുട്ടിയുടെ മുഖം നോക്കുമ്പോൾ,ഇനി ചികിത്സ ഒന്നും വേണ്ടാ എന്നു പറയാൻ എന്റെ 25 വർഷത്തെ സേവനപരിചയം ഒന്നുമല്ല എന്ന് വ്യക്തമായി, പ്രത്യേകിച്ചും ആ ഒരു ദൗത്യം ഏൽപ്പിച്ച് ആണ് എന്നെ ഇന്ന് അവിടെ വിട്ടതും.എന്തായാലും ഒരു വാണിംഗ് ഷോട്ട് കൊടുത്തു പോരാൻ കഴിഞ്ഞതിന്റെ ആശ്വാസത്തിലാണ്, അത് പോലും ആ അമ്മയും മകനും ചൊരിഞ്ഞ കണ്ണുനീരിൽ നിന്നും കൊണ്ട് ആയിരുന്നു.
വെറും 25 വയസ്സ് പ്രായമുള്ള ഒരു ആൺകുട്ടി പെടുന്ന പാട്, സംഘർഷം, ഒപ്പം ആ അമ്മയും, മുത്തശ്ശിയും,......

ഇതിനിടയിൽ ഓണം എവിടെ?
എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഗോതമ്പ് പായസം ഉച്ചയ്ക്ക് ചൂടോടെ കുടിക്കാൻ എത്തുമെന്ന് കൊടുത്ത വാക്ക്, എല്ലാം, തകിടം മറിഞ്ഞു.പക്ഷെ പാലിയേറ്റീവ് കെയർ പ്രശ്നങ്ങൾ മനസ്സിൽ ഏറ്റി കൊണ്ട് പോകാൻ പാടില്ലെന്ന് പഠിപ്പിക്കുന്ന നമ്മൾ അത് പാലിക്കണമല്ലോ? .......

ഡോ സതീഷ് കുമാർ