วิธีการเก็บของท่านเท่าที่ทราบมีอยู่ ๗ วิธีคือ
๑. การออกหมายเกณฑ์ คือการตั้งสัตยาธิษฐานว่า.....ถ้าผู้ใดเป็นเชื้อสายของท่าน เมื่อได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่งเล่มใด
ของท่าน หรือได้ฟังเทป หรือฟังวิทยุที่ท่านเทศน์ หรือได้อ่านได้ยินได้ฟังเรื่องราวเกี่ยวกับตัวท่าน แล้วขอให้เกิดศรัทธา
ปสาทะจนต้องมาหาท่าน
๒. ฝากพระ พรหม หรือเทพยดา ให้ไปเข้าฝันตามตัวให้ หรือให้ไปบอกในสมาธิ
๓. ท่านไปเข้าฝันเอง ทำให้ต้องตามมาหาท่าน [ มีเรื่องเล่ากันหลายเรื่องแล้ว ] หรือไปสงเคราะห์ด้วยอภิญญา
๔. ตามเพื่อน ญาติ พี่น้อง หรือคนรัก มาวัดหรือซอยสายลม หรือที่อื่นๆ เพื่อมากราบท่าน แล้วก็มาติดใจหลวงพ่อ
๕. แสวงหาพระดีไปทั่วประเทศ พอมาเจอหลวงพ่อวัดท่าซุงเข้าก็เลิกแสวงหา
๖. พอเห็นท่านครั้งแรกโดยบังเอิญก็ติดใจ ทำบุญด้วยทันที โดยไม่รู้ว่าท่านเป็นใคร
คราวหนึ่ง ท่านขึ้นไปดอยตุงแล้วลงมาฉันก๋วยเตี๋ยวเพลอยู่ที่ร้านข้างถนน ที่อำเภอแม่สาย มีผู้หญิงอายุราว ๓๐ เศษ
คนหนึ่งเดินผ่านมาพบเข้า ก็ไปซื้อลูกประคำมาถวายท่าน ท่านก็เอาประคำคล้องคอท่านทันที ( ตามปกติท่านจะไม่
คล้องลูกประคำ นอกจากเพื่อเจริญศรัทธาหมู่คณะเฉพาะงาน ) พวกเราก็ล้อท่าน ท่านหัวเราะแล้วบอกว่า
" ท่านแม่มาบอกว่า น้องรักเขาถวาย คล้องให้กำลังใจเขาหน่อย "
๗. ท่านตามไปเก็บเอง เมื่อเป็นลูกศิษย์ท่านแล้ว ทุกคนจะซาบซึ้งในมหากรุณาอันมหาศาลของท่านเอง
🙏การกินเนื้อสัตว์🙏
คนไหนฆ่าสัตว์คนนั้นก็บาป
คนไหนสั่งคนนั้นก็บาป ทั้งผู้ลงมือฆ่า และทั้งผู้สั่ง
ถ้าหากว่าเราไม่สั่ง เขาฆ่ามาขาย กินเท่าไรเราก็ไม่บาป เพราะไม่เป็นบาป
พระพุทธเจ้าจึงไม่ห้าม ที่ไม่ห้ามเพราะว่าเขาฆ่าเป็นปกติอยู่แล้ว
คำว่า "บาป" นี่แปลว่า ชั่ว
"บุญ" แปลว่า ดี
ทำชั่ว เรียกว่า "บาป"
ทำดี เรียกว่า "บุญ"
ทีนี้ชีวิตเขามีอยู่เราไปฆ่าเขา ชีวิตของเรา เราก็ไม่ต้องการให้คนอื่นเขาฆ่า ถ้าเราไปฆ่าเขา เราก็เป็นคนชั่ว
ฉะนั้น ถ้าเขาไปฆ่ามาแล้ว เราไปซื้อกิน อันนี้ไม่ชั่ว เพราะไม่ได้สั่งให้เขาฆ่า
ที่มา : หนังสือธัมมวิโมกข์ ปีที่ ๓๕ ฉบับที่ ๓๙๖ เดือนมีนาคม พ.ศ.๒๕๕๗ หน้า ๑๕-๑๖
หลวงพ่อพระราชพรหมยาน 🙏🙏🙏
การอยู่อย่างเดียวดายโดยมี "ธรรม" เป็นเพื่อนใจนั้น มันสบายใจดี ไม่ต้องไปทะเลาะเบาะแว้งกับปากคน ใจใคร การอยู่อย่าง "เอกบุรุษ-เอกสตรี" นั้น ไปไหนมาไหนมันสะดวกใจดี ไม่ต้องมาเป็นกังวลทุกข์กับใจเขาใจเรา เข้าเป็นเรือพ่วง หัดอยู่ผู้เดียวในธรรมให้เป็น ใจก็จะเป็นสุข
กิเลสนี้ถ้าได้รบกวนจิตใจใครแล้ว อย่างน้อยคนนั้นนอนไม่หลับ หนักเข้าเป็นบ้าเสียสติฆ่าตัวเอง ฆ่าผู้อื่นให้ตายไปก็มี เกิดเป็นคนอย่าทำให้ใจตนเองเป็นกำพร้าธรรม ปฏิบัติให้ใจของตนเองมีวิหารธรรมเครื่องอยู่ครองจิต จิตผู้มีวิหารธรรมครองใจแล้ว ผู้นั้นจะไม่เป็นทุกข์ จิตใจของผู้นั้นจะอยู่อย่างสุขคติ แม้ตัวยังไม่ตาย
“หลวงปู่ชอบ ฐานสโม”
สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ มีความเกิดขึ้น…เสื่อมไปเป็นธรรมดา เกิดขึ้นแล้ว...ย่อมดับไป การระงับดับเสียได้ ซึ่งสังขารเหล่านั้น ย่อมเป็นสุข Cr.มหาสุทัสสนชาดก #ธรรมะสตอรี่
จิตที่สงบ เป็นจิตที่มีกำลังมาก จิตที่คิดมาก ทำให้หมดกำลังกาย จิตที่วุ่นวาย นำทุกข์มาให้ จิตที่ปล่อยวางได้ คือสุขที่แท้จริง
"ผู้ให้...ย่อมเป็นที่รัก ของมนุษย์ อมนุษย์ และเทวดาเสมอ...
''สุขใดเล่า เท่าใจหยุดนิ่ง''
รวมเรื่องราว เรื่องเล่าและนิทานต่างๆ