Welcoem to posts!!
in the future - u will be able to do some more stuff here,,,!! like pat catgirl- i mean um yeah... for now u can only see others's posts :c
Będąc dzieckiem rodzica niedojrzałego emocjonalnie mogłaś doświadczać jego huśtawek emocjonalnych, które z czasem stały się również Twoimi własnymi.
Rodzic niedojrzały emocjonalnie nie ma kontaktu ze światem swoich emocji: reaguje mocno, intensywnie, nagle, myląc nasilenie emocji z ich głębią. Nie doświadcza głębokich uczuć -te go przytłaczają i męczą. Bywa reaktywny - szybko wpada w rozdrażnienie, czasem jedno nieodpowiednie słowo zmienia jego nastrój o 180 stopni, a wspomnienie przykrych sytuacji wywołuje płacz. Mogłaś doświadczać silnych reakcji rodzica – intensywnych, dramatycznych, mocnych, a jednocześnie płytkich i chwilowych.
Dłuższy kontakt z osobą reaktywną bardzo męczy– jej emocje nie wywołują współczucia, wydają się sztuczne i przerysowane.
Doświadczane przez dziecko niechęć i zmęczenie, a z drugiej strony chęć pomocy mamie czy tacie, to mieszanka przeciążająca i dezorientująca.
Być może po dziś dzień jesteś w takim wewnętrznym pomieszaniu i potrzebujesz nauczyć się kontaktować z własnymi emocjami w zdrowy, wspierający Cię sposób?
Czy jesteś gotowa, gotowy zacząć przyglądać się temu, jak wychowanie przy rodzicach niedojrzałych emocjonalnie wpłynęło na Twoje życie i zacząć stawić kolejne kroki w swoją dojrzałość?
Kochani, wczoraj poleciały do Was materiały PDF związane z drugim krokiem do dojrzałości, w których znajdziecie treści na temat cech i typów rodziców niedostępnych emocjonalnie.
Dostępne jest również nagranie audio związane z naszym drugim krokiem.
Nadal można dołączać do programu, zapisując się na stronie:
zapiskiaurory.pl/5-krokow-w-dojrzalosc-strona-zapi…
Program jest bezpłatny, do tej pory zrealizowaliśmy 2 kroki, w najbliższy poniedziałek 15. kwietnia wyślę do zapisanych osób wiadomość z linkiem do Kroku 3: Jak stawać się zdrowym, dojrzałym dorosłym.
Zapraszam, Sylwia Kulesza
44 - 0
Jeśli rozpoznajesz w sobie cechy dorosłego dziecka, to znaczy, że jest w Tobie część, która potrzebuje wsparcia.
To część, która mimo wielu lat życia, do dziś nie otrzymała wystarczającego wsparcia i uwagi.
To część Ciebie, która potrzebuje usłyszeć kierowane do niej słowa miłości, zapewnienia, że jest ok, że jest ważna i wartościowa.
Nasze zranione części mają swoją logikę i często jest ona na poziomie dziecka. Mądre przemowy i elokwentne porady słyszane przez zranioną część to tylko bełkot. W kontakcie ze zranionym dzieckiem ważna jest obecność, uważność, cierpliwość wobec swoich emocji i ich przejawów.
Nie tyle CO, ale JAK mówimy, robimy różnicę, kiedy chcemy wypełnić stary, wewnętrzny głód.
Czy możesz wypowiedzieć do siebie te zdania tak, jakbyś kierowała, kierował się do najbliższej Ci, kochanej istoty?
A jeśli to sprawia Ci trudność, to czy możesz te zdania przeczytać powoli, szeptem, sprawdzając, co w Tobie wywołują, jak reaguje na nie Twoje ciało?
❤️ To, co czujesz i myślisz jest tak samo ważne, jak to, co czują i myślą inni
❤️ Masz prawo mylić się i popełniać błędy.
❤️ Twój świat wewnętrzny jest wart tego, by go chronić. Bądź po swojej stronie.
❤️ Czas spędzony z Tobą nigdy nie jest czasem straconym. Sięgaj po czas dla siebie.
Czy możesz przejawić dziś wobec siebie jedno wybrane zdanie? (gestem, spojrzeniem, działaniem).
Dołącz do trwającego właśnie bezpłatnego programu 5 kroków w dojrzałość i dowiedz się jak stawać się coraz bardziej świadomym, dojrzałym dorosłym.
zapiskiaurory.pl/5-krokow-w-dojrzalosc-strona-zapi…
Z miłością,
Aurora
74 - 3
„Zapraszanie do relacji”. Jakie piękne zdanie! Znalazłam je w książce Gabora Mate, Rozproszone umysły. Bardzo mnie poruszyło zarówno samo zdanie jak i rozdział poświęcony zapraszaniu dziecka do relacji.
Tak wielu z nas ma doświadczenie niemej obecności rodzica.
Ktoś był, ale jakby go nie było.
„Mam robiła kanapki, ale nie patrzyła w oczy”.
„Ojciec wydawał polecenia, zadawał pytania, ale był daleki, a nawet obcy”.
A potem, w dorosłym już życiu próbujemy być dobrymi rodzicami. Próbujemy przekazać życiodajne paliwo swojemu dziecku, podczas gdy sami chodzimy z pustym bakiem.
Rany dzieciństwa mogą dawać o sobie znać w relacji z dzieckiem biologicznym. Pojawiają się jako poczucie winy, poczucie zagubienia, niemocy, dezorientacji, wstydu. Mimo starań bycia jak najlepszym rodzicem, może brakować nam narzędzi.
To trochę jak próby dotarcia do legendarnej krainy, w której sami nie byliśmy, znamy ją z opowieści innych osób, i z różnych, lepiej i gorzej opracowanych map (na dodatek czasem podających sprzeczne informacje).
Potrzebujemy w tym wsparcia, wiedzy, ale niejednokrotnie również własnej terapii, która nakarmi również nasze wewnętrzne dziecko, żebyśmy mogli zdrowo reagować na swoje dziecko biologiczne.
Gabor Mate podpowiada, jak kierując się kilkoma prostymi (choć tylko teoretycznie i na pozór 😉) zasadami, odbudować relację z dzieckiem i wzmocnić więź.
„Zapraszanie dziecka do relacji” polega na proponowaniu dziecku wspólnych aktywności i bycie z nim w obecny, zaangażowany sposób. To taki czas, kiedy naprawdę jesteśmy dla dziecka, kierując swoją uwagę w jego stronę.
Dosłownie promieniujemy obecnością na dziecko.
Zamiast odpowiadać tylko na prośby dziecka, sami inicjujemy kontakt i zabawy, dając mu w ten sposób do zrozumienia, że jest dla nas ważne i że wspólny czas ma dla nas wartość. Traktujemy dziecko jak kogoś, na kim bardzo nam zależy i okazujemy to każdego dnia. Nie deklarujemy miłości i nie powtarzamy frazesów, ale dzień po dniu robimy coś, co manifestuje naszą miłość i zaangażowanie.
Efekt? Dziecko czuje się kochane i mile widziane. Rośnie jego poczucie wartości.
Kochani, zwłaszcza Ci z Was, którzy jesteście rodzicami: najpierw chciałam Wam polecić rozdział wspomnianej książki. A potem uznałam, że o nim opowiem, zacytuję i dodam swoje komentarze, nawiązując do wewnętrznego dziecka (jakże by inaczej😉) w swoim podcaście.
Jutro, w piątek opublikuję nagranie na swoim kanale. Zapraszam <3
Przytoczę w nim pozostałe 4 zasady wzmacniania więzi z dzieckiem wg Gabora Mate.
Do usłyszenia!
#GaborMaté #więź #rodzicielstwo
92 - 2
Ból boli bardziej, gdy się mu zaprzecza.
Wtedy boli po cichu.
I do środka.
Albo bardzo głośno, ale zawsze w innych – tych „winnych”.
Ból się boi:
-odrzucenia
-braku miejsca
-lęku przed nim
-ciasnoty
-oceny
-zaprzeczenia
Wtedy boli bardziej.
…
Pooddychaj dziś do swojego bólu.
Ucałuj od środka – wewnątrz siebie miejsce,
w którym się znajduje.
Nie po to, żeby się go pozbyć albo żeby zniknął.
Po to, by nawiązać z nim kontakt. Przecież to część Ciebie.
Wystarczająco długo była już na wygnaniu.
Wsłuchaj się w nią- w tę bolesną część swojego ciała.
Usłysz, co ma Ci do powiedzenia.
Bez oceniania, bez pośpiechu.
Oddychaj i słuchaj wewnętrznym uchem.
Spójrz w siebie wewnętrznymi oczami.
Jak wygląda Twój ból?
Jaki ma kolor?
Jakiego jest kształtu?
Poznaj swój ból nieco bliżej.
…
Nie da się ani przyjąć ani pożegnać czegoś,
Czego się nie zna.
Jaki dziś jest Twój ból?
Czy jest na niego miejsce w komentarzu?
Jeśli chcesz zacząć przyjmować i nauczyć się przetwarzać swój emocjonalny ból związany z trudną relacją z matką, weź udział w warsztacie Spirala Życia®, w czasie którego krok po kroku przeprowadzę Cię przez kolejne etapy uzdrawiania matczynej rany.
zapiskiaurory.pl/spirala-zycia/
Oprócz dostępu do platformy z lekcjami programu, otrzymujesz możliwość udziału w 12 Kręgach Emocji – cotygodniowych grupowych spotkań na platformie Zoom, w czasie których wspólnie będziemy tworzyć przestrzeń na niewyrażony dotąd ból i związane z nim emocje.
Będziemy praktykować uznawanie, oswajanie i przyjmowanie emocji. (Na przyjemne emocje też będzie miejsce, bo one często przychodzą zaraz po tym jak zwolni się miejsce po tych trudnych).
Zaczynamy już 15. stycznia, pierwszym Kręgiem Emocji.
Nabór trwa do północy 12. stycznia albo do momentu wyczerpania limitu miejsc.
zapiskiaurory.pl/spirala-zycia/
Zapraszam, Aurora
48 - 0
Kochani, dziś Dzień Dziecka, również tego wewnętrznego.
Zamiast życzeń, piszę właśnie świeżutki newsletter o tym, jak to nasze kochane wewnętrzne dziecko (choć czasem nazywane wrednym sabotującym dzieciorem ;)) woła o uwagę w bliskich relacjach i jak wkrada się do związku, płatając nam niemałe figle. I oczywiście o tym, jak możemy na tym wzrastać.
Początkowo miał być jeden list – o zranionej męskości, ale jak zaczęłam tworzyć i przelewać refleksje na papier, to okazało się, że powstanie kilka listów o męskości, żeńskości i toczącej się między nimi wojnie.
Jutro (w piątek) wieczorem do zapisanych osób poleci długaśna pierwsza wiadomość z serii.
W kolejnych moich listach będzie m.in. o tym:
-co odgrywamy w związkach i jak to coś zauważyć
-dlaczego mężczyznom jest trudniej uzdrawiać wewnętrzne dziecko
-co jako kobiety możemy zrobić, żeby ci nasi mężczyźni „wreszcie się uzdrowili”
-o tym, jak pozwalamy, by nasze męskie gwałciło nasze żeńskie
-po jakie książki warto sięgnąć podczas uzdrawiania męskości
zapiskiaurory.pl/darmowe-materialy/
Jeśli jeszcze nie jesteś w gronie moich odbiorców, a lubisz długie, głębokie i wartościowe treści i chcesz dołączyć, to zostawiam wyżej link do strony, na której można się zapisać i skorzystać z wybranego bezpłatnego projektu.
Z miłością, Aurora
55 - 4
Kochani, właśnie tworzę dla Was obszerny newsletter, w którym piszę o tym, dlaczego zdarza się, że mimo ogromu zainwestowanej w rozwój energii, wielu starań, nadal czujemy, że coś jest z nami nie tak i że jesteśmy rozczarowani brakiem efektów.
Piszę o dwóch sposobach na rozwój i odzyskiwanie siebie, które na pozór wyglądają podobnie, jednak u podstaw każdej z nich stoi zupełnie inne założenie. I to właśnie te podstawy, ta wewnętrzna intencja często decyduje o tym, jakie mamy efekty.
Wiadomość poleci do zapisanych osób dziś – w piątek wieczorem.
Jeśli ktoś z Was chce jeszcze dołączyć do grona moich odbiorów, serdecznie zapraszam.
Można zapisać na tej stronie, zapisując się na wybrany przez siebie prezent: zapiskiaurory.pl/darmowe-materialy/
Uściski, Aurora
59 - 1
Kochani, ostatnio moją główną formą komunikacji z Wami jest newsletter.
Piszę do Was w piątki, co dwa tygodnie, wieczorną porą, dzieląc się tym, co ważne i co robi różnicę 😉
Do mojego newslettera można dołączyć, zapisując się na stronie zapiskiaurory.pl/medytacja-zapis/
Dla nowo zapisanych osób przygotowałam medytację oraz specjalny cykl wiadomości, w której opowiadam historię Aurory oraz wprowadzam w swoje treści.
Zapraszam <3
74 - 1
Bez Twojego „nie" Twoje „tak" traci na wartości.
Kochani, zapraszam do udziału w kursie odzyskiwania granic Moje serce - moje granice - moja moc.
zapiskiaurory.pl/odzyskaj-swoje-granice/
Tylko jeden raz w roku kurs jest w niższej promocyjnej cenie. I właśnie teraz - do 23. listopada możesz mieć nieograniczony czasowo dostęp do treści w cenie 350 zamiast 420 zł.
Zapraszam, Aurora
48 - 0
Potrzebujemy zrozumieć, że nie ma pozytywnych i negatywnychani emocji, tak jak nie ma dobrych i złych słów.
Każde z nich coś oznacza, każde niesie za sobą określone znaczenie. Im więcej słów znasz, im bogatszy jest Twój język, tym lepiej komunikujesz się z innymi ludźmi i odnajdujesz w otaczającym świecie.
Dokładnie tak samo jest z emocjami. Im lepiej je rozpoznajesz, im sprawniej je odczytujesz, tym łatwiej jest Ci kierować swoim życiem.
Twoje emocje są wezwaniem do działania, pokazują, czy coś wymaga Twojej interwencji, Twojej zmiany.
Mogą być przyjemne i nieprzyjemne – tak jak słowa mogą być ładne i brzydkie – jednak wszystkie są tak samo ważne.
Gdybyśmy posługiwali się tylko ładnymi słowami, nasza komunikacja byłaby bardzo ograniczona.
zapiskiaurory.pl/warsztaty-uzdrawiania-wewnetrzneg…
Dołącz do warsztatów Uzdrawiamy wewnętrzne dziecko i naucz się kontaktować ze swoimi emocjami - zarówno tymi przyjemnymi jak i bolesnymi. Dziecko z Twojej historii jest w Tobie i czeka na Ciebie. To uśmiechnięte, ale i to zapłakane.
Spotykamy się już jutro 20. sierpnia o godzinie 18:00 w zamkniętej bezpiecznej grupie na Facebooku, by wspólnie poznawać nasze wewnętrzne dzieci w wieku od 3 do 6 lat.
To ostatni dzień by dołączyć do warsztatu w niższej cenie 222 zł.
Od niedzieli 21. sierpnia cena wzrasta do 333 zł.
zapiskiaurory.pl/warsztaty-uzdrawiania-wewnetrzneg…
Zapraszam, Aurora
26 - 0
Co może niemowlę?
Może tylko (i aż!) być.
Czuć.
Przynależeć.
Czekać.
Płakać.
Gaworzyć.
Uśmiechać się.
I za to wszystko, tylko dlatego, że JEST otrzyma:
Miłość i przynależność.
Obecność.
Zaangażowanie.
Ciepło.
Pokarm.
Bezpieczeństwo.
Opiekę.
Dotyk.
Co za piękny czas!
Nasze bardzo wczesne dzieciństwo to czas, kiedy uczymy się, że jesteśmy warci miłości z powodu samego naszego istnienia.
Tu doświadczamy pierwszej więzi, pierwszej relacji.
Za nic.
Nic nie musimy.
Jako niemowlę możemy oddać się błogiemu zaufaniu, że nasze (tylko) BYCIE wystarczy. Że nic nie trzeba więcej.
Ale czy zawsze?
A co dzieje się, jeśli w okresie niemowlęctwa brakuje uważnej, troskliwej i dostrojonej do potrzeb dziecka obecności matki? Albo kiedy doświadczamy rozłąki z matką?
Wtedy to „po prostu bycie” staje się bolesne.
Jest zagrożeniem.
Wtedy, w dorosłym życiu szukamy sposobu na uzyskanie pozwolenia na BYCIE i na ŻYCIE.
Próbujemy robić to „do skutku” - który jednak nigdy nie przychodzi- realizując tylko dawny, zapisany w ciele scenariusz.
Zawsze na niewłaściwym miejscu, o niewłaściwym czasie patrzymy na ludzi wygłodniałymi oczami:
-Czy ja mogę?
-Czy mam prawo BYĆ?
-Czy na mnie jest miejsce?
-Czy ktoś mi pozwoli?
Jeśli wciąż czekasz na to zewnętrzne pozwolenie na życie…
Jeśli czujesz, że nie masz prawa zabrać miejsca
albo że zajmujesz go zbyt wiele...
Jeśli odczuwasz poczucie winy za sam fakt swojego istnienia...
Jeśli boisz się dotyku, pragnąc go jednocześnie...
Jeśli nie potrafisz odpocząć i pozwolić sobie na po prostu BYCIE, tylko uciekasz wciąż w działanie albo myślenie...
To przyjrzyj się temu, jak wyglądał czas tuż po Twoim urodzeniu- do 9. miesiąca życia.
Czy czekano na Ciebie?
Czy Twój dom rodzinny był wtedy bezpiecznym miejscem?
Czy Twoi rodzice mogli być dostępni?
Czy mogli liczyć na swoje wzajemne wsparcie, czy np. dopiero się poznawali, docierali albo doświadczali życiowych trudności i w związku z tym nie mogli zapewnić Ci dostępności, jakiej potrzebowałaś, potrzebowałeś?
Nie pamiętasz tego oczywiście, ale znasz historię swojej rodziny i jesteś w stanie to sobie wyobrazić.
Do jakiego miejsca i w jaką atmosferę przyszłaś, przyszedłeś tuż po urodzeniu?
Jak to wtedy mogło być?
CZY CZUJESZ TO NIEMOWLĘ W SOBIE?
Nasze niezaspokojone potrzeby nie wypełniają się same tylko dlatego, że czas mija a my dorastamy.
Możesz mieć ciało 50-latka, a mimo to nosić w sobie niezaspokojone wewnętrzne niemowlę, które pragnie bliskości, zależności, opieki, obecności i ochrony.
To naturalne potrzeby, które czekają w kolejce, aż zdecydujemy się na nie odpowiedzieć.
I teraz- w dorosłym już życiu, możemy to zrobić tylko od wewnątrz.
Czasu nie cofniemy i nie oczywiście nie wskoczymy z powrotem do maleńkich łóżeczek.
A jednak, możemy uznać nasze dziecięce potrzeby i odpowiedzieć na nie, nawiązując kontakt z naszym wewnętrznym niemowlęciem.
Już 9. lipca poprowadzę warsztat on-line, w czasie którego opowiem i pokażę, jak uzdrawiać nasze wewnętrzne niemowlę.
Podzielę się z Tobą praktyczną wiedzą, dzięki której rozpoczniesz autoterapeutyczny proces uzdrawiania swojego wewnętrznego niemowlęcia.
Dowiesz się, czego doświadcza dziecko w wieku niemowlęcym, jakie są jego potrzeby oraz co dzieje się, kiedy nie są zaspokojone.
Odkryjesz swoje braki z tego okresu i poznasz sposoby na ich wypełnianie, które przyniosą uczucie ulgi, przynależności i wewnętrznego spokoju.
zapiskiaurory.pl/warsztaty-uzdrawiania-wewnetrzneg…
Warsztat odbywa się na żywo, a jego zapis zostaje z Tobą na czas nieokreślony.
Do 9. lipca obowiązuje premierowa cena 222 zł.
Potem- od 10 lipca warsztat będzie dostępny w cenie 333 zł.
Na stronie dostępna jest też opcja pakietu, bo po uzdrawianiu wewnętrznego niemowlęcia będziemy uzdrawiać również nasze:
-małe dziecko
-dziecko w wieku przedszkolnym
-szkolnym
-wewnętrznego nastolatka
Możesz realizować wybrany warsztat, a możesz przejść ze mną przez wszystkie etapy dzieciństwa, jeśli czujesz gotowość na pełny, głęboki proces.
zapiskiaurory.pl/warsztaty-uzdrawiania-wewnetrzneg…
Zapraszam, Aurora ❤
22 - 1
Nazywam się Sylwia Kulesza. Jestem pedagożką i psychoterapeutką w trakcie szkolenia. Aurora to imię mojego dziecka wewnętrznego i mojej Duszy.
Moją misją i pracą (jakie szczęście, że to się łączy!) jest wspieranie innych w procesie odzyskiwania siebie po trudnym dzieciństwie. Świadomie i z pełną determinacją łączę wiedzę psychoterapeutyczną z duchowością.
Jestem przede wszystkim praktykiem, dlatego, że kiedyś sama uważałam się za „przypadek beznadziejny”, oporny na różne terapie. Dzielę się swoim własnym doświadczeniem i metodami pracy, które sprawdziłam albo stworzyłam na własnej skórze, uzdrawiając swoje zranione dziecko wewnętrzne i opatrując własną ranę matki.
Skomplikowane teorie rozwoju duchowego sprowadzam do praktycznych kroków w swoją stronę, które możesz podjąć od zaraz. Od 3 lat prowadzę kursy i warsztaty uzdrawiania matczynej rany. Prywatnie jestem mamą przedszkolaka, szczęśliwą partnerką w 10-letnim związku. Mam 38 lat. Kocham las i kwiaty.