@sevimlacin3069

1 year ago

Ben bu şarkıyı babama ve sevdiğim çocuğa ithaf ediyorum. Ben küçüklüğümden beri annemin nasıl dayak yediğini ,babamın dışarıya ne gözle baktığını ,babamın sırf anneme vuramadi diye bana vurmasını asla unutmam. Daha ilkokula bile başlamıştım sabah 7 sulariydi. Babamın telefonunu koltuğun üstünde gormemle alıp çizgi film izlemiştim. o sırada babam uyanıp telefonun bende olduğunu gördüğünde telefonu alıp bana tokat atmıştı. Sırf telefonunu aldığım içindi bu tokat. Acaba ne sakliyodunda bana tokat atmıştın? Gecen günlerde yine annem ile babam kavga ediyordu. Bi' süre sonra kavga fazlasıyla büyümüştü, babam yine anneme gitmesini yoksa onu oldurecegini falan söylüyordu. Annem alışmıştı ve bizde alışmıştık. Artık annemi koruyabilirdik, babamı durdurabilirdik. Daha sonrasında kavganın içine şiddet eklendi ,babam annemin tişörtünü yirtmisti ve ona vurmaya başlamıştı. Ben annemin önüne geçmiştim ,ablamlar ise annemi kaldırıp götürmeye çalışıyordu. Babam bana sinirlenip gozume çok sert bir şekilde vurmuştu. Benim gözüm hafiften şişmiş ve kanlanmisti. O gece saat 2/3 gibi uyumustum. Ama o an annemin yerde kalışı, babamin bana vuruşunu, ablamlara bagirisini, kolumu sıkmasini asla unutmam. Babam her zaman ailesine yaranmaya çalışırdı. Küçüklüğünden beri kendi ailesinden sevgi görmemiş, her zaman geri atılmıştı. Fakat 40 yaşına gelmesine rağmen ailesinin ne halt olduğunu anlayamiyor. Bize ailesinin atmadığı iftira, yapmadığı büyü kalmamıştı. Bunlara rağmen babam bizi suçlu görüyor. Kendisi kaza geçirdiğinde annesi veya babası yoktu onun yanında, biz vardık. Butun bu fedakarlıkları görmezden gelip bize "ben olmasam siz genel eve girersiniz." dedi. Sen hangi hakla kızlarına hadi onu geçtim eşine or*spu diyebiliyorsun? Sen kimsin ya, bu hak sana nerden geliyor? Sen her zaman baskalarinin eşine ve çocuğuna değer veriyordun. Beni ve ablalarimi baba sevgisinden, annemi eş sevgisinden, sevkatinden mahrum biraktin. Sen hiçbir şekilde annemin gece döktüğü gözyaslarinin hesabını veremeyeceksin. Peki ya bizimki? Bizim gözyaşlarımın hesabını verebileceğini mi saniyosun? Asla veremezsin. Vermeyi düşünme bile. Bizim sana yaptığımız iyiliklerin karsiligini verebilir misin? Cehennemde kaç yıl kalırsan kal hiçbir zaman hakkımızı sana helal etmeyeceğiz. Gerçekten bu kadar değersiz hissettiremezdin baba. 2021-2022 yılında ben 7. Sınıfa gidiyordum. İlkokulu ve ortaokulu aynı yerde okuduğumuz bir çocuk vardı. Çok saygılı ve efendi bir çocuktu. Ben bundan hoşlanmaya başlamıştım okulun başlarında. Onu görmek için koridora falan çıkıyordum. Arkadaşlarıma falan hep ondan bahsediyorum. Bi' ara bizim sınıf ve bunlarin sınıfı ayni ders disardaydi ve ben çantamı sahnenin kenerina koymuştum. Bu çocuk ve arkadaşları sahnenin orda oturmuşlardi. Ama benim sevdiğim çocuk benim çantama kafasını koyup uzanmıştı. Onun çantama basını koyduğunu gormemle hem çok sevinmiş hem de çantamı daha çok sevmeye başlamıştım. Onun her halini, dağınık saçlarını, taranmış saçlarını, şapşal halini, düzenli halini, mutlu gözlerini, uykulu halini, en çok ben severdim ve en çok ben tanirdim. Ama onun gülüşü kalbimi söker alırdı. Arkadaşlarının yanında biraz küfürbaz fakat büyüklerinin yanında efendi bir çocuk olmasını en çok ben tanirdim ve en çok ben bilirdim. Birisi şu an çıkıp bana onu neden sevdiğimi, onu neden bu kadar abarttigimi sorsa yapabileceğim eşi benzeri olmayan betimlemelerle anlatırım. O gerçekten bir şaheserdi. Yani benim için öyleydi. Onun sınıfında bir tane kız vardi ve kız güzeldi. Ben kendi içimde onları yakistirmaya başlamıştım. Çünkü o çok güzel ve o çocukla gercekten yakisiyorlardi. Arkadaşlarım bile benimle onun yakışmadığını ve benim onun yanında sönük kaldığımı, çirkin olduğumu soyluyorlardi. Haklilardi. Daha sonra bu çocuğun o kızdan hoşlandığını duydum. Kendi içimde o kızı kiskanmaya ve ona karşı nefret beslemeye başlamıştım. Hem o benden kat kat daha iyiydi. Babası iyi biriydi, üstünde aile baskısı yoktu, o çocukla bulunuyordu, ona benden daha yakındı, derslerinde çok başarılıydı, daha zayifti, ince belliydi saçı düzdü, parlaktı ve en önemlisi benden çok daha güzeldi... Ama ondan iyi olduğum tek birşey vardi. O çocuğu ondan çok daha iyi tanıyordum. Doğum tarihini, ne sevdiğini ne sevmediğini, en sevdiği rengi, burcunu, ailesini, ailesinin ne işle uğraştığını, hangi takımı tuttuğunu ve daha fazlası. Bunlari biliyordum ta ki onun arkadas ortamında sadece alay konusu olduğumu, beni sadece arkadaş olarak gordunu ogrenene kadar. Ama ben bunu da biliyorum ki o beni arkadaş olarak bile görmüyordu. O beni hiçbir şekilde bilmiyordu, o beni benim onu tanıdığım kadar tanımıyordu. Onun sayesinde kendimi bulduğunu, ve onun doğru kişi olduğunu dusundugumu bile bilmiyordu. Onun bu düşüncelerinden sonra onu asla tanımadığımi anladim. Bir insanı tanımak onun adını soyadını bilmekle, hangi rengi sevdiğini, hangi takımı tuttugunu bilmekle olmuyormuş. Onun sayesinde kendi arkadas grubumda, sınıfında bile alay konusu oldum. Sınıfın ortasında onun yüzünden agladigiim için kendimden nefet ediyorum. Onun yüzünden en ufacık bir temasta bile heycanlanmaktan nefret ediyorum. Hocalarının bu olayı bölmesinde nefret ediyorum. Senden nefret ediyorum. Keşke seni görmeseydim, keşke arkadaşlarıma senden bahsetmeseydim, keşke seni gördüğümde kalbime soz gecirebilseydim, keşke her evinin önünden gectigimde seni görmeye calismasaydim, keşke bütün dinlediğim şarkılari sana armağan etmeseydim, keşke seni rüyamda görecek,seninle hayaller kuracak kadar seni sevmeyeseydim. Keşke senin yüzünden kendimi aç bırakmaya calismasaydim. Keske o kiza benzemek için cabalamasaydim. Keşke kendimden nefret etmeseydim. Babamdan bir farkın yok. İkimizde bu kadar degersiz hissettiremezdiniz.

89 |