@R.aysekaplan

8 months ago

Hayallerimde dünyanın en güzel kıyılarında binlerce kez seviştik, şarap içtik, gün doğumunu izledik, birlikte uyanıp kahvaltı hazırladık, bir pazar eğlencesi olarak çocuklarımızı alıp müzelere gittik. Sevgimiz ne çocuklarımıza, ne kitaplarımıza, ne de bir yaşama sığdı. Bizimle döndü dünya. Hayatımda ilk defa gerçekten birisi yuvamdı. Ben ona olamadım. Onun yağmur yağdığında hızlıca gelmeyi istediği, ısındığı yer olamadım. Artık aşk ne bilmiyorum. Beynimin kıvrımlarında yaşayan sesini ne siler bilmiyorum. Seni hiçbir şey silmeyecek, seni hiçbir şey azaltmayacak. Varlığın varlığıma karıştı. Yaşarsam sen de yaşıyorsun, ölürsem sen de ölüyorsun. Seni hiçbir şeyde aramıyorum. Zaten senin gözlerinden bakıyorum. Benimle yola çıkmak istemiyordun, çıkmazsan sorun olmayacağını söyledim bugün. İki yazar evlenirse ne olur diye tweet atmıştım. Boşanıp kitaplarına meze yaparlar. Tabi, bu saatten sonra bir kitap yazmak istiyor muyum hala, emin değilim. Zihnim hala gözlerinin içine bakarak seninle sevişiyor. Tenime hiç kimse dokunmasın, saçlarıma yakından kimse bakmasın istiyorum, bu his çok kuvvetli bir his. Birçok şeye küstüm bu kırgınlıkla hayatta. Tek istediğim kitap okuyarak sağlıklı bir şekilde yaşlanmak. Mesleğim de olmasın, ailem de. Ben kimsenin yuvası olamadım. Ben kimsenin yuvası değil, ben senin yuvan olamadım. Biriciğin olamadım. Aşkı kitaplarda okuyacağım artık. Önceki hayatlarımızda kavuştuğumuz aşklarımızı. Her seferde kavuşsaydık, bu kadar değerli olmazdı döngümüz. İsyan etmiyorum ve gerçekten şükrediyorum. Tanıştık, ben bu hayatta seni tanıdım. Kokunu çektim içime, dudaklarını öptüm. Daha güzel bir şey olamaz.

90 |