Brian Greene, modern fiziğin en önemli isimlerinden biridir ve sicim teorisinin en önde gelen savunucularındandır. Sicim teorisi, evrenin temel yapı taşlarını, noktasal parçacıklar yerine, titreşen birer “sicim” olarak tanımlar. Bu sicimler, hem zaman hem de uzayda var olabilir ve farklı frekanslarda titreşim gösterirler. Bu titreşimler, farklı parçacıkları (örneğin, elektronlar veya fotonlar) oluşturur.

Atomlar, bildiğimiz klasik anlamda, çekirdek ve çevresindeki elektronlardan oluşur. Ancak, sicim teorisine göre, atomun temel bileşenleri olan kuarklar ve leptonlar da aslında çok daha küçük sicimlere karşılık gelir. Bu sicimler çok küçük ve mikro düzeyde, yani Planck ölçeğinde (yaklaşık olarak 10⁻³⁵ metre) hareket eder. Sicimlerin farklı titreşim modları, bize bildiğimiz fiziksel parçacıkları ve etkileşimleri sunar.

Sicim teorisi, aynı zamanda evrenin 10 veya 11 uzay-zaman boyutunda var olduğunu öngörür. Bunlar, bildiğimiz üç uzay boyutunun yanı sıra, ekstra boyutlar olabilir. Ancak, bu ekstra boyutlar mikroskopik seviyelerde sıkışmış durumdadır, bu yüzden doğrudan gözlemlenemezler.

Brian Greene’in “The Elegant Universe” adlı kitabı, bu fikirleri popülerleştiren en önemli çalışmalardan biridir. Sicim teorisi, hem kuantum mekaniği hem de genel görelilik gibi iki büyük teoriyi birleştirme amacı güder. Bu birleşim, “büyük birleşik teori” (TOE) ya da “her şeyin teorisi” olarak bilinen bir evrensel teoriye doğru bir adım olabilir.

Kısacası, sicim teorisi, evrenin temellerini anlamamızda devrim niteliğinde bir yaklaşım sunar, ancak hala deneme ve gözlemlerle doğrulama aşamasındadır.