Kaçan kaçmayı bırakırsa, kovalayan da kovalamayı bırakır. Yol biter. Ortada bir yerlerde buluşurlar. Artık devinim yoktur. Devinimin özündeki büyü de tarafları terk etmiştir. Buluşmak statiktir. Oysa kovalamak da, kaçmak da kışkırtıcı bir biçimde dinamiktir. Çünkü yol ve mücadele bitmemiştir.

Peki, böylesi bir pratik içinde Ben’in dışına taşan hayallerimiz nerede konumlanır? Bu yüzyılın insanının içinde bulunduğu durumun verdiği yetkiye dayanarak söyleyebiliriz ki, bireysel koşuşturmacalar ve abur cubur değerlerin peşinden gitmek bizi daima daha çok susatır. Bir türlü tamamlanmış hissetmeyiz. Tamamlanmış hissetmeyeceğimizi bilerek, bize durmadan tüketmeyi salık veren ve tükettikçe artan susuzluğumuz üzerinden çarkını döndüren bir düzende, çok istediğimiz telefona sahip olmak, beğendiğimiz bir giysiyi alabilmek ya da iş yerinde terfi almak gibi bireysel zaferler eninde sonunda bir sonraki aşamayı, üst sürümü, daha pahalı ve kullanışlı olanı, daha iyi bir mevkiyi arzulatır. Böylece susuzluğumuzu gidermek için devamlı bir şeylerin peşinden koşup daha da çok susayacağımız bir döngüye hapsoluruz. Fakat tam olarak bir arzulama, sahip olma ve tüketme denklemiyle açıklayamayacağımız daha derinlikli hayallerimiz, fikirlerimiz ve ideallerimiz bizi gerçek manada diri tutan ve yaşamımıza anlam katan şeylerdir. Aşk da her ne kadar bu yüzyılın tüketim ve bireyselleşme akıntısına kapılıp zehirlenmeye yüz tutmuş bir duygu olsa da özü gereği Ben’in dışına taşarak çağın bize dayattıklarına kafa tutma gücünü sessizce bünyesinde taşır. Bireyselliğe yöneltilebilecek belki de en pasif ama bir o kadar da güçlü bir tavırdır.

Hayatı bireysel zaferler üzerinden, neyi istediğimiz ve istediklerimizin ne kadarını elde ettiğimizle ölçmek bize gerçek bir doyum bahşetme konusunda zayıf kalmaya mahkumdur. Kurduğumuz ilişkiler, samimiyetle dolup taşan bir anda paylaşılan derin bir sohbet, fikirlerimizin peşinden gitmek, kendi hayatımızın dışına taşan dertlerimiz ve diğer insanların hayatına içkin düşlerimiz günün sonunda bizi biz yapan (ve daima kovalamaya devam edecek olsak da) anlamlı bir koşuda olduğumuzu hissettirecek şeylerdir. Yol devam ediyorsa ve peşindeysek hakikatli bir şeylerin, umut ve mücadele devam ediyor demektir.